Zou mijn begrafenis over mij gaan, of over een God van wonderen?

Tijdens de COVID-19-pandemie hebben veel mensen dierbaren verloren of ze kennen wel  iemand die een dierbare  verloren heeft. Maar ondanks dat, als ik voor mijzelf spreek,   had dit allemaal niet veel invloed op mijn leven behalve dat ik me moest houden aan de geldende voorschriften om de verspreiding van het virus te beperken. Dat veranderde echter allemaal toen ik op een dag het nieuws ontving dat mijn tante was overleden aan COVID-19. Ik voelde me erg emotioneel over haar dood en bezocht mijn grootmoeder om haar te vertellen hoe erg ik het vond dat ze haar dochter had verloren. Ze legde uit dat mijn tante al heel lang ziek was voordat ze het virus kreeg en dat ze voorbereid was op de dood, zelfs zo, dat ze haar familie had verteld wat voor soort begrafenis ze wilde.

Dat zette me aan het denken: als ik ernstig ziek zou worden en van een dokter te horen kreeg dat mijn dood ophanden was, wat voor soort begrafenis zou ik dan willen hebben? Wat zou ik willen dat mensen over mij zouden zeggen? Het lijdt geen twijfel dat er goede dingen te zeggen zouden zijn. Ik heb ervaren dat zelfs bij begrafenissen van mensen die niet bijzonder geliefd waren, er toch iets goeds over hen te zeggen was.

Als ik over mijn leven nadenk, zijn er zeker goede daden die op mijn begrafenis opgediept zouden kunnen worden... Hoe goed ik voor mijn kleine zusjes was toen ik jong was, mijn regelmatige kerkbezoek, hoeveel ik heb geholpen zonder daarvoor iets terug te verwachten, mijn gastvrijheid en vrijgevigheid, mijn empathie voor de zwakken en kwetsbaren, enzovoort. Ja, dacht ik, dit zijn de dingen die mensen zouden kunnen zeggen in de setting van een perfecte, traditionele begrafenis met foto's en kaarsen en zachte muziek op de achtergrond.

Plotseling werd ik vervuld met zo'n vreselijk gevoel van angst en leegte - ik zou zo'n lege begrafenis haten! Het vers in Jesaja 64:6 kwam in me op: "Echter, wij zijn allen als een onreine,

al onze rechtvaardige daden zijn als een bezoedeld kleed", en geleidelijk werd het gevoel van angst vervangen door een geest van ijver toen ik aan de ongelooflijke wonderendacht die God in mij heeft gedaan en nog steeds doet.

God heeft echt iets nieuws in mij geschapen. Deze stakker, die niet eens iemand een kopje water kon geven zonder iets terug te verwachten, met eerzucht als de onderliggende drijfveer achter al mijn goede daden. In Zijn barmhartigheid en liefde begon God mij al deze dingen te laten zien, waardoor mijn goede werken als een bezoedeld kleed werden. Ik begon een verlangen te krijgen om meer van mezelf te zien en ontwikkelde een haat tegen het kwaad dat Hij in mij openbaarde in mijn dagelijkse omstandigheden.

Van iemand die geen geloof had in overwinning over irritatie en woede, heeft God mij het geloof gegeven dat het mogelijk is om deze zonden te overwinnen en leert Hij mijn handen om te strijden en mijn vingers om oorlog te voeren tegen deze goddeloosheid (Psalm 144:1). Hij heeft mij Zijn Geest gegeven als ik bid, zodat ik weet waarvoor ik moet bidden. Hij heeft situaties gestuurd om mijn geloof te testen, en een beproefd geloof is veel waardevoller dan al het goud op aarde. Hij heeft mij Zijn Koninkrijk al gegeven terwijl ik nog op deze aarde ben. Mijn schatten zijn opgeslagen in de hemel waar God en Jezus zijn, en waar niemand kan komen om ze van mij te stelen.

Ja, dit zou resulteren in een begrafenis vol inhoud die anderen zou helpen. Het zou niet over mij gaan, maar eigenlijk over de God van wonderen, die iets nieuws in mij heeft geschapen wat menselijkerwijs onmogelijk zou zijn geweest. Overwinning op de zonde behalen en de dood van Christus in mijn lichaam laten heersen, is voor mij het belangrijkste op aarde.

Ik dank en prijs God voor het werk dat Hij in mij heeft gedaan. Ik wil niets liever in deze wereld dan dat God in mij blijft werken. Het is het enige dat eeuwige waarde heeft en het is mogelijk!

“Want in Christus Jezus heeft niet het besneden zijn enige kracht, en ook niet het onbesneden zijn, maar wel dat we een nieuwe schepping zijn.” Galaten 6:15.