Waar vind ik een leven dat leidt tot eeuwigheid?

Een leven dat tot eeuwigheid leidt

“Hebt de wereld niet lief en hetgeen in de wereld is. Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat in de wereld is: de begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven, is niet uit de Vader, maar uit de wereld. En de wereld gaat voorbij en haar begeren, maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid.” 1 Johannes 2:15-17.

Daar staat het. Er is geen ander leven in deze wereld dat eeuwigheid in zich heeft dan het leven dat overeenkomt met Gods wil.

Wat bedoelt de apostel er mee dat de lusten van het vlees, de ogenlust en hoogmoed niet van de Vader zijn, maar van deze wereld? Dat betekent dat het niet de Vader is, onze Schepper, degene die ons het leven gegeven heeft, die achter deze onverzadigbare begeerten staat. Het is de god van deze wereld die daarachter staat. Degene waarvan Jezus zegt: “De dief komt niet dan om te stelen en te slachten en te verdelgen; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed.” Johannes 10:10. De één berooft je, de ander verrijkt je. De dief steelt je levensvreugde, vermoordt je moed en vernietigt je toekomst.

Begeerte kan niet gestild worden

Dit is een noodzakelijk basisbegrip. We kunnen er niets aan doen dat we lusten en begeerten hebben in ons vlees. Maar het moet helder voor ons zijn dat die een resultaat zijn van de zondeval. We zijn geschapen met zintuigen, die van Gods kant, zoals Hij het gedacht had, gebruikt zouden worden om het scheppingswerk te waarderen en om ons daarover te verheugen – in alle reinheid. Paulus schrijft bijvoorbeeld over het eten “welke God toch geschapen heeft om met dankzegging te worden gebruikt door de gelovigen, die tot erkentenis der waarheid gekomen zijn.” 1 Timotheüs 4:3. Een natuurlijke behoefte die gestild kan worden met dank – dus met dankbaarheid. Maar een begeerte kan niet tevredengesteld worden – met dankbaarheid. Die is onverzadigbaar en niet te stoppen, als een vuur dat steeds meer eist. Begeerte geeft de mens niets, die neemt alleen maar. Na de beroving blijft men achter – zonder blijdschap en tevredenheid.

Judas schrijft over het resultaat daarvan: “Dit zijn de morrenden, mokkend om hun lot, wandelende naar hun begeerten.” Judas:16. Je zou denken dat als ze krijgen wat ze begeren, ze dankbaar en blij zouden zijn. De vrucht van de begeerte is morren en klagen, teleurstelling en bitterheid. Zo’n leven heeft geen eeuwigheid in zich.

De vrucht van dankbaarheid

De blijde boodschap is dat begeerte door geloof gekruisigd kan worden, “want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd.” Galaten 5:24. De vrucht daarvan is dankbaarheid, die één van de rechtvaardige vruchten van het leven is. Je hebt iets gekregen, je bent verrijkt en je kunt antwoorden met dank!

“En dit is het getuigenis: God heeft ons eeuwig leven gegeven en dit leven is in zijn Zoon.” 1 Johannes 5:11. Dit leven dat je leeft in gemeenschap met de Zoon en in gehoorzaamheid aan hem is het leven dat eeuwigheid in Zich heeft.

Wat een beloften in het evangelie: leven en overvloed! Gods wil doen en – leven tot in eeuwigheid!