Waar komt de onvrede vandaan?

De jonge jongen uit Paso Flores in Argentinië observeert de kleine verzameling om zich heen. Hij ziet in dat hij de gemiddelde leeftijd in zijn gemeente sterk naar beneden haalt. “Wat doe ik hier?”, denkt hij.

Het is 1988 en Juan Carlos Maier, ook wel Hansi genoemd, is 14 jaar oud. De familie van deze jonge jongen komt oorspronkelijk uit Duitsland. Daar hoorden zij bij een erg conservatieve geloofsgemeenschap met een radicale leer die dwars staat op die van de Duitse staatskerk. Op een bepaald moment gaven de Duitse autoriteiten hen de keuze: stop met jullie werkzaamheden of jullie worden gevraagd om het land te verlaten. De groep koos voor het laatste. Korte tijd later was de groep van ongeveer 80 personen op weg naar Zuid-Amerika.

In Zuid-Amerika werd de groep van 80 snel verkleind naar 30, de tweedracht en onenigheid scheurde hen uit elkaar. Ook wetten en regels konden hen niet bij elkaar houden.

De jonge jongen uit Paso Flores in Argentinië observeert de kleine groep om zich heen. Hij ziet dat hij de gemiddelde leeftijd in zijn gemeente sterk naar beneden haalt. Hij probeert zich te concentreren op wat de oude dominee vertelt, maar hij geeft het op.  “Wat doe ik hier?”, denkt hij. Maar het antwoord weet hij half: Hij heeft het afgelopen jaar een onverklaarbaar verlangen gemerkt, maar wat het precies is, daar kan hij de vinger niet op leggen.

Hansi gluurt naar zijn moeder. Zij ziet er verdrietig uit. Zij en papa hebben de laatste tijd veel gepraat en tot God gebeden, “wij hebben een opwekking nodig”, hoorde hij mama die morgen zeggen.

Ik ben toegerust tot dienst van Jezus

Duitsland 1988: “Stefan, kun je even bij mij binnen komen?” Dit is iets nieuws, het gebeurt niet elke dag dat Stefan naar het kantoor van zijn baas geroepen wordt. Zijn baas praat en verklaart en speculeert over van alles en nog wat, maar dan stopt hij plotseling. “Stefan, hoor je wat ik zeg?”. De man kijkt bezorgt naar Stefan. Maar het gezicht van Stefan straalt van blijdschap. “God, u bent gewoon veel te goed voor mij”, denkt hij bij zichzelf. De details die zijn baas hem probeert te vertellen zijn niet relevant. Hij heeft één belangrijk detail opgevangen en dat is genoeg: Wij hebben geen werk meer voor jou. Stefan neemt zijn jas, schudt hartelijk de hand van zijn baas voor hij gehaast zijn weg uit het kantoorgebouw vindt.

Twee dagen eerder had Stefan samen met een goede vriend ernstig tot God gebeden. Ze hebben de laatste tijd veel samen gebeden, maar deze keer kwam er iets speciaals over de twee jongens op weg naar huis. Stefan, die al een paar jaar eerder de Heilige Geest had ontvangen, herkende nu dat hij een nieuwe krachtige doop met de Geest kreeg.

“Ik begreep het toen nog niet, maar later begreep ik dat ik die nacht met de Heilige Geest tot dienstbetoon ben gedoopt; ik werd toegerust om een dienst voor Jezus te doen”, vertelt Stefan Hofmeister, nu 24 jaar later.

“Ik zag gezinnen en individuen voor me, die deze vrijmakende boodschap nog niet te horen hadden gekregen. Ik dacht: het zal niet door mij komen dat zij het evangelie niet te horen krijgen. Ik voelde eenvoudigweg de verantwoordelijkheid om mee te helpen, zodat andere mensen dit leven zouden vinden, waarvan ik zelf merkte dat het mij zo gelukkig maakte. Ik bad intens om een teken van God over wat ik moest gaan doen.”

“en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb”

En dat is precies wat Stefan die dag op het kantoor van zijn baas kreeg, wat leidde tot een ietwat ongewone reactie op dit vaak negatieve bericht. Voor Stefan is dit een duidelijke bevestiging voor de roeping en het verlangen dat hij al lange tijd merkte om mee te helpen in het vervullen van de zendingsopdracht:

Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld. (Matt. 28, 19-20)

Nadat Stefan zijn ontslag heeft gekregen, gaat hij direct naar een goede vriend, Friedrich Holzwarth, die een groot voorbeeld voor hem is. Voor Stefan is Holzwarth een van de vele bewijzen dat het evangelie van overwinning over zonde in de praktijk werkt. Holzwarth heeft al vele jaren in de zending gewerkt – en Stefan merkt hoe de liefde tot Christus die hij zelf heeft, ook de drijvende kracht achter de dienst van Holzwarth is.

Gebedsverhoring

Paso Flores 1988: Er is een ijverig gesprek gaande in de woonkamer van de familie Maier. Zij hebben geruchten gehoord dat ze vandaag bezoek krijgen van een Duitse predikant. Vader en moeder praten opgetogen met elkaar. Zij weten voor zichzelf dat ze antwoord hebben gekregen op hun gebeden.

De man van middelbare leeftijd uit Duitsland komt binnen in de samenkomstzaal. De moeder van Hansi bestudeert hem nieuwsgierig; benieuwd over wat hij van plan is. Maar de man komt stil binnen en gaat tussen de andere toehoorders zitten. Na een poosje ziet zij tot haar grote verrassing dat er tranen over zijn wangen stromen.

Na een korte tijd stromen er tranen over zijn wangen

“Jullie hebben een probleem!”

Wat Holzwarth ziet doet hem oneindig veel pijn en doet hem twijfelen aan deze gemeenschap. Geen gebed, geen levendmakende woorden van God, niets –behalve een oudere man die verhalen vertelt. De bijeenkomst is voorbij en hij weet nauwelijks of hij dit een bijeenkomst kan noemen.

De gemeenschap is zich ondertussen pijnlijk bewust van hun toestand. Een aantal mensen heeft gebeden om een opwekking. Zij hebben een verlangen naar het leven van Jezus, maar zijn compleet vast geroest in ruzies en onrust. Het maakt indruk op hen om de reactie van de Duitse man te zien. Zij hebben nog nooit iemand om hun zien huilen.

“Nu knielen we neer en bidden we tot Jezus”, zegt Holzwarth. Voor het eerst sinds vele jaren bidt de gemeenschap samen! “Jullie hebben een probleem!”, zegt hij dan: “en dat is dat jullie elkaar niet kunnen vergeven!” De moeder van Hansi merkt een bevestiging binnenin zich. Dat is precies het probleem. Zo lang zij zich kan herinneren hebben ze altijd naar de ander gewezen als er uitdagingen ontstonden binnen de gemeenschap. Dat heeft geleid tot onenigheid en opsplitsing.

“Waar komt alle onvrede vandaan?”

De Duitse gast komt met een boodschap die onmiddellijk de harten raakt:

“Waar komt alle onvrede en waar komt alle onderlinge strijd vandaan? Is dat niet uit de lusten die strijd voeren in jullie ledenen?”, leest hij uit Jacobus 4:1, voordat hij verder gaat in Romeinen 7:18

“Want ik weet, dat in mij, dat wil zeggen in mijn vlees, geen goed woont. Immers, het wensen is wel bij mij aanwezig, maar het goede uitwerken, kan ik niet.”

De boodschap is duidelijk. Niet de anderen zijn het probleem, maar die aangeboren zonde die in onze menselijke natuur woont is het probleem! Gelukkig is er een redder, Jezus, die net als ons een mens was, met dezelfde verzoekingen om te zondigen. Hij kan ons vrij maken!

“Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medevoelen met onze zwakheden, maar een, die in alle dingen op gelijke wijze (als wij) is verzocht geweest, doch zonder te zondigen. Laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid ontvangen en genade vinden om hulp te verkrijgen te gelegener tijd.” (Hebr. 4, 15-16)

“Jezus dan zeide tot de Joden, die in Hem geloofden: Als gij in mijn woord blijft, zijt gij waarlijk discipelen van Mij 32 en gij zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken…Wanneer dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult gij werkelijk vrij zijn.” (Joh. 8, 31-32 og 36)

Het evangelie in de praktijk

In Paso Flores maakte Holzwarth iets mee dat hij niet vaak meemaakt. Deze onmiddellijke acceptatie laat zien dat deze gemeenschap in een enorme nood over zijn eigen situatie is. Waar anderen reageren met verachting over de boodschap van overwinning over de zonde, wordt het hier met open armen ontvangen. Holzwarth ontmoet mensen met een verlangen en honger naar de waarheid – ze hebben alleen hulp nodig om die te zien.

Paso Flores 1990: Voor het eerst in de geschiedenis is er conferentie in Paso Flores. Meerdere broeders van Brunstad Christian Church zijn aanwezig. Hansi merkt dat de tranen achter zijn oogleden branden. Die jonge man die Holzwarth met zich mee heeft genomen uit Duitsland, praat met een uitstraling en ijver die sterke invloed hebben op Hansi.

Dit is niet een droge theorie, maar een man die recht uit zijn eigen leven vertelt; en het is zo duidelijk dat hij zo heel graag wil dat iedereen in deze groep begrijpt waar hij over praat.

Hansi vertelt ook over hoe Stefan niet alleen maar Gods woord aan hen vertelde, hij nam hen ook mee op vistochtjes op jacht. “Stefan Hofmeister straalde iets van God uit”, herinnert Hansi zich nog goed. “En het was precies dit leven waar ik een verlangen naar had gehad, en wat ik nu in levende lijve voor me zag.”

Een moeilijke keus

“Hij was zo ongelofelijk geïnteresseerd in mij. Dat maakte diepe indruk! Hij gaf mij ook veel belangrijke adviezen die beslissend voor mij waren”, zegt Hansi, en hij noemt speciaal een keus die hij moest nemen als 19-jarige:

“Na zes jaar op een technische opleiding in de grote stad, een aantal uren van huis, kreeg ik een aanbod voor een zeer lucratieve baan bij een onderzoeksinstituut in die stad”, vertelt Hansi. “Dat was juist een cruciale fase in mijn christenleven. Zelfs al wist ik hoe ik zou moeten leven, had ik de kracht en het geloof niet dat ik overwinning kon krijgen over mijn lusten. Ik wist dat ik de hulp en de gemeenschap die ik in Paso Flores kreeg, nodig had als ik wilde dat ik zou slagen.”

Dit werd een moeilijke keuze voor Hansi. Als Hansi en Stefan een dag op jacht zijn krijgt hij een duidelijke raad van Stefan: “Als je daar blijft wonen, loop je het gevaar dat er niet veel van je christenleven terecht komt”. Stefan nodigt Hansi uit om mee te gaan op reis als Spaanse tolk. Hansi merkt direct een bevestiging in zijn hart: dit is het juiste voor hem.

Dan volgen een aantal belangrijke jaren voor Hansi waarin hij met Stefan mee mag op reis in Zuid-Amerika, om oudere contacten van Holzwarth te bezoeken.

“Het maakte een geweldige indruk op mij om te zien hoe Stefan in het gesprek en in de omgang was met verschillende mensen, en tegelijkertijd het leven dat hij leefde van dichtbij mee te maken”, vertelt Hansi. “Ik had zelf nog nooit een persoon meegemaakt die zo onzelfzuchtig was en zo’n grote liefde en zorg voor andere mensen had.”

In deze tijd baden we ook vaak samen tot God en het duurde niet lang voor ik de kracht en het geloof kreeg waar ik zo naar had verlangd. De Heilige Geest gaf mij alle kracht en geloof dat ik nodig had om overwinning te krijgen.

Zwitserland 2012:

Stefan vertelt met een brandend enthousiasme over het werk in Zuid-Amerika. Hij vertelt hoe God hem precies naar zulke mensen als Hansi en zijn familie heeft geleid.

Uit de duizenden scheiden slechts enkelen zich af

“Ja, wij zijn geheel afhankelijk van de werkingen van de Heilige Geest om deze mensen te vinden”, vertelt Stefan. “Hier ontstond het prille begin van een nieuwe gemeente. Uit de duizenden scheiden slechts enkelen zich af die geïnteresseerd zijn in de boodschap van overwinning over de zonde en dan verlopen er vijf jaar, tien jaar waarin de een na de ander zich aansluit. En tot slot heeft men een kleine gemeente met kiemkracht, waar Gods woord naar binnen mag komen en een werk kan doen.”

Het is niet makkelijk om alleen de weg te vinden

Hansi Maier vertelt hoe Stefan, samen met anderen, vele jaren gewerkt heeft aan de opbouw van het lichaam van Christus in Paso Flores. (1. Kor. 12, 12-30)

“In dit werk is het opnieuw bezoeken onbeschrijfelijk belangrijk”, onderstreept Hansi. “Veel predikanten reizen de wereld rond om gemeentes te “planten”. Zij verkondigen misschien voor volle huizen en krijgen het voor elkaar dat honderden zich bekeren en Jezus aannemen, maar reizen daarna meteen weer verder.”

Hansi is duidelijk over deze manier van zending:

“Deze manier van werken is alsof je een baby in weer en wind zonder eten buiten zet. Die overleeft niet lang.” Hansi denkt terug aan hoe zij zelf waren als een geestelijke baby, geheel afhankelijk van zorg, liefde, raad en geestelijk voedsel.

“Het is niet gemakkelijk om alleen de weg te vinden”, zegt Stefan. “Het is goed om een aantal mensen om je heen te hebben die je kunnen helpen, je troost en woorden kunnen geven op het juiste moment. Speciaal in het begin van een christenleven is dit belangrijk.”

Gods woord met kiemkracht

Vandaag is er een kleine, gevestigde gemeente in Paso Flores. Hofmeister wordt ontroerd als hij terugdenkt aan de eerste keer dat hij op de achterste rij kon zitten tijdens een samenkomst in Paso Flores, en gewoon kon luisteren naar de jongeren.

Als slechts één van hen een woord van God heeft met kiemkracht, dan zijn zij in staat om zichzelf op te bouwen

“Als slechts één van hen een woord van God heeft met kiemkracht, dan zijn zij in staat om zichzelf op te bouwen” legt hij uit. “Zo ging het bijvoorbeeld met Hansi. Hij had een woord van God dat levend werd in hem en kon daardoor tot grote opbouw zijn voor de vrienden. En ik moet zeggen dat hij dat nog steeds heeft – in een toenemende mate”, sluit Stefan af.

Niets minder dan een wonder

Paso Flores, Mei 2012: Er is een inwijdingsfeest voor een hele nieuwe conferentieplek in Paso Flores. Stefan en Hansi geven elkaar een hartelijke handdruk en een vertrouwelijke blik. Het is moeilijk om de tranen tegen te houden. Wie van hun had zich dit 24 jaar geleden voorgesteld?

Hansi denkt eraan hoe de laatste jaren de vrienden in Zuid-Amerika nog sterker zijn samengebonden. Hij lacht in zichzelf als hij terug denkt aan de begintijd; aan de cultuurschok die ontstond in de bijeenkomsten tussen de geestelijke Chilenen en de sterk conservatieve groep van Paso Flores.

Met dankbaarheid denkt hij aan hoe God iedereen hulp heeft gegeven om zijn eigen zonde te zien in de diverse situaties, in plaats van de ander de schuld te geven. Op deze manier is de groep dichter naar elkaar toe gegroeid en hebben ze een fantastische tijd samen. En nu kunnen ze ook nog vieren dat het conferentiecentrum af is.

Hansi stuurt zijn hemelse Vader een intens dankgebed. Wat Hij in en voor hen allemaal heeft gedaan, is niets minder dan een wonder.