Verlost van een leeg leven

Is het mogelijk dat het evangelie een mens kan helpen vrij te worden van leeg tijdverdrijf, en hen helpen om het werk af te maken?

Mijn man werd opgevoed met een voorbeeldige arbeidsmoraal. Hij maakte lijstjes voor het werk wat gedaan moest worden, en deed ze. Hij organiseerde zijn leven en zijn huishouden rond de kalender in de gemeente, we kwamen op tijd op de samenkomsten, we droegen bij, hij voerde de taken uit waarvoor hij was gevraagd binnen de gestelde termijn, en hij deed ze goed.

Ik had daarentegen een meer ‘bohémien’ opvoeding gehad. We deden dingen als we daar zin in hadden en als we er wat voor voelden. Als het vandaag niet gedaan werd, was het ook prima om het morgen te doen. Mijn ouders leefden ontspannen; mijn vader had geen ambities, moeder trok zich niets van rommel aan, de kinderen waren lui. En dat was prima. We waren gelukkig.

Ik zag dat het bedrijf van mijn man goed ging lopen vanwege zijn harde werken. Ik kon de logica zien in het maken van plannen, dus ik begon mijn eigen plannen te maken. Ik plande klusjes, plande menu’s, schreef lijstjes en tijdschema’s.

Als ik me aan deze tijdschema’s hield was het leven opgeruimd en ik kon het hoofd boven water houden wat betreft de was, eten koken en schoonmaken, en al het andere wat moeders te doen hebben. Ik kreeg zelfs de naam georganiseerd te zijn. En toen werden de kinderen groter, en de dagen waren niet langer tot de rand gevuld met luiers en flessen en het rijden naar school en te weinig slaap. Ik had opeens door dat ik niet langer lijstjes hoefde te maken alleen maar om het hoofd boven water te houden.

Ik was nog steeds hetzelfde, luie kind

En na al deze jaren zag ik in dat ik nog steeds hetzelfde, luie ‘kind’ was als vroeger.
Het maken van lijstjes en het plannen had niet veranderd wie ik was; het had me alleen geholpen om mijn hectische levensstijl te hanteren, en het had mijn luie natuur onder controle gehouden. Toen ik niet langer lijstjes moest maken om mijn taken te kunnen doen, kwam de luie houding meteen terug.

Toen ik veertig, vijftig was had ik meer dan genoeg tijd, maar ik verbraste die. Er moesten dingen gedaan worden; ik liet ze liggen. Mensen te bezoeken; ik bleef thuis. Gebeden te bidden; ik sliep. Berichten te schrijven; ik werd afgeleid door iPlayer. Ik kon een TV serie van begin tot eind bekijken, want er was geen baby die eten moest krijgen, geen peuters die aan mijn benen hingen, geen kleine kinderen die zeurden om naar het park te gaan, niemand op school die opgehaald moest worden.

Maar als een discipel van Jezus had ik de roeping om volmaakt te zijn zoals hij volmaakt was. Om in zijn voetsporen te lopen; om goed te doen, verantwoording te dragen. Mijn leven is ondanks alles niet van mijzelf, het behoort aan God.

En ik las dit:

“Omgordt dus de lendenen van uw verstand, weest nuchter, en vestigt uw hoop volkomen op de genade, die u gebracht wordt door de openbaring van Jezus Christus. Voegt u, als gehoorzame kinderen, niet naar de begeerten uit de tijd uwer onwetendheid, maar gelijk Hij, die u geroepen heeft, heilig is, wordt zo ook gijzelf heilig in al uw wandel; er staat immers geschreven: Weest heilig, want Ik ben heilig.” 1 Petrus 1:13-16

Vechten tegen luiheid

De lendenen omgorden van je verstand is een handeling, om na te denken wat gedaan moet worden, wat God wil dat je doen zult. Jong en vol van energie, of van middelbare leeftijd en moe – we worden allemaal vermaand tot handelen, en door dit niet te doen beroof je God van een arbeider op zijn akkers.

Ik  begreep dat het niet voldoende was om mezelf te dwingen lijstjes te volgen en me aan tijdschema’s  te houden, want ik ontdekte dat toen ik niet langer lijstjes nodig had, deze mij niet verlost hadden van het probleem: ik was van binnen nog steeds lui. Juist die luie houding moest ik aanpakken, niet alleen het huishouden goed georganiseerd houden.

En hoe zou ik, met mijn luie achtergrond, mijn snel afgeleide natuur, mijn ‘stel-uit-tot-morgen’-houding, zo sterk naar de Geest kunnen leven dat ik mijn gewone manier om dingen te doen van me af zou kunnen schudden, en mijn tijd iedere dag als offer te geven?

Als ik actief strijd tegen mijn luiheid en traagheid en bid om de hulp van de Geest, dan sterft een deel van mijn natuur, en ik word herschapen. Ik houd het niet alleen onder de oppervlakte, maar stukje bij beetje verandert daadwerkelijk mijn natuur.

“En indien gij Hem als Vader aanroept, die zonder aanzien des persoons naar ieders werk oordeelt, wandelt dan in vreze de tijd uwer vreemdelingschap, wetende dat gij niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, zijt vrijgekocht van uw ijdele wandel, die u van de vaderen overgeleverd is, maar met het kostbare bloed van Christus, als van een onberispelijk en vlekkeloos lam.” 1 Petrus 1:17-19

Ik kan vrij worden van mijn slechte wandel (of lege tijdverdrijf) – niet alleen die verstoppen door een lijstje te volgen. Ik kan achter de computer zitten met mijn vinger boven de “play”-knop om een film te kijken, en in stilte besluiten dat dat op dit moment niet het juiste is voor mij. Ik kan in plaats daarvan naar iets opbouwends luisteren terwijl ik opruim, administratie bijhoud, of kleding strijk. Ik heb een keus.

Ik kan iedere dag kleine beslissingen nemen waar niemand wat van weet, maar die mij in stilte vrijmaken van mijn natuur. Deze beslissingen worden opgemerkt in de geesteswereld en hebben niets te maken met ‘arbeidsmoraal’, maar zijn eenvoudigweg een vraag om gehoorzaamheid aan de leiding van de Geest. Een leven gebouwd op gehoorzaamheid aan de stille aanmoedigingen van de Geest geven overwinning en kracht, en iedere dag is een overwinningsdag.