Thuis – een veilige haven?

Het is 2 uur in de middag. Het huis is stil en vredig. Ik zit aan de keukentafel met een kopje koffie te genieten van de laatste stille minuten.

Over 20 minuten komen de schoolkinderen stormachtig binnenvallen en is het huis weer een en al lawaai en levendigheid.

Ik weet wel wat ik te verwachten heb: een paar kinderen zitten te popelen om te vertellen hoe het is gegaan vandaag, allemaal tegelijk, een paar willen laten zien wat ze op school gemaakt hebben, eentje sluipt stilletjes naar de pc voor z’n favoriete spel, misschien zijn er ruzies en tranen, en uiteraard hebben ze allemaal honger!

Ik maak alvast wat voor ze klaar en denk intussen na over mijn rol als moeder. Ik voel de druk van al hun behoeftes, en ik besef dat ik dat allemaal in eigen kracht niet kan. Ik heb Gods hulp nodig, en die vind ik in zijn Woord.

Waar heb ik vandaag mijn tijd voor gebruikt? Heb ik mijn gedachten maar doelloos laten gaan? Heb ik alleen maar lopen denken aan mijzelf en aan wat ik vandaag aankan? Heb ik soms zelfs mijn gezin, mijn huis en mijn situatie vergeleken met die van anderen? Of heb ik integendeel erkend dat ik Gods hulp nodig heb om zulke egocentrische en egoïstische gedachten de baas te worden, zodat ik anderen waarachtig, zonder reserves en blijmoedig kan leren dienen? Heb ik de tijd gebruikt om voor mijn kinderen te bidden dat ze die negatieve invloeden op school kunnen weerstaan? Heb ik mijzelf de dag door opgebouwd in het geloof, zodat ze als ze thuis komen ervaren dat hun huis een veilige haven is, vol van goedheid, hoop en liefde?

In Spreuken 31:27 staat van de degelijke huisvrouw: ‘Zij houdt toezicht op de gang van haar huishouding, het brood der traagheid eet zij niet.’

Ik zie de enorme taak die God mij heeft gegeven, die moet ik niet licht opvatten. Als ik het brood der traagheid eet, heb ik geen voedsel voor mijn eigen kinderen en die van anderen, en dat is schadelijk voor hen en voor de generaties na hen. Maar als ik dicht bij God blijf en mij vul met zijn Woord, geeft Hij mij kracht om mijn egoïsme te overwinnen en kan ik mijn kinderen zegenen. Mijn huis kan een oase in de woestijn zijn!

Zo kan ik uitzien naar tien voor half 3, want ik heb hoop in mijn hart en ben gewapend met Gods Woord. Zo kan mijn huis weerklinken van levensvreugde en overwinning!