Een geest van geloof: neem het beloofde land in

Waarom is het zo belangrijk om een geest van geloof te hebben? Als we de geschiedenis van Jozua en Kaleb wat nader bezien, krijgen we daar wat kijk op.

De twaalf verspieders keerden terug na verkenning van het land Kanaän om verslag uit te brengen aan Mozes en het volk van Israël. De mensen waren geweldig benieuwd. God Zelf had hen uit Egypte geleid en eindelijk was het uur der waarheid aangebroken. Veertig dagen geleden had Mozes de verspieders uitgezonden met de opdracht om zoveel mogelijk te weten te komen voordat de Israëlieten het land zouden binnengaan om het in te nemen. Zijn afscheidswoorden aan hen waren: “Wees moedig en breng wat vruchten mee uit het land”. (Lees Numeri 13 en 14).

En hier waren ze, met een druiventros zo groot dat twee mannen hem tussen zich in moesten dragen! “We zijn naar het land gegaan waar u ons naartoe gestuurd heeft. Werkelijk, het vloeit over van melk en honing, en deze vruchten groeien er.” Opgetogen dromden de mensen samen om zelf te kijken. Iedereen wilde wat van het fruit hebben.

Het beloofde land

In het Nieuwe Verbond wordt ons gezegd ook een beloofd land in te nemen. Als christenen hebben we de grootste en meest waardevolle beloften: Om vrij te worden van de zonde en deel te krijgen aan goddelijke natuur. (2 Petrus 1:3-4). De vruchten van dit land zijn de deugden en zegeningen die we ontvangen: Liefde, vreugde, geduld, goedheid en vrede. Wie wil dat niet?

Maar de vreugde van de Israëlieten duurde niet lang. De verspieders waren ook de inwoners van het land tegengekomen: Sterke mensen die woonden in versterkte steden. Hun verslag was somber: “Het land dat wij als verspieders doorkruist hebben verslindt zijn inwoners, en alle mensen die we er gezien hebben waren mensen van grote gestalte. We waren als sprinkhanen in onze eigen open en ook in hun ogen.”  De moed zonk het volk van Israël in de schoenen en zij huilden de hele nacht. Eindigden hun dromen nou hier? Hadden ze al die moeiten doorstaan om hier precies op de drempel van het Beloofde Land te stranden?

Geloof je?

Zo kan het er in ons leven als christen ook uitzien. We geven ons oude leven op om Jezus te volgen, met hoge verwachtingen op een beter leven. Maar dan steekt onze vijand, de zonde in onze natuur, dreigend de kop op en lijkt het onmogelijk deze te overwinnen. We beginnen het gevoel te krijgen dat het ons teveel kost om een christen te zijn, dat het toch teveel werk is. Waarom helpt God ons niet?

God kan hen niet helpen die niet willen geloven. Hij heeft teveel respect voor de vrije wil die hij ons gegeven heeft. Het is zonder geloof zelfs onmogelijk om God te behagen. Aan de andere kant beloont hij degenen die hem ernstig zoeken rijkelijk. (Hebreeën 11:6)

Jozua en Kaleb, twee van de verspieders gingen er tegenin. “Als de Heer ons goedgezind is, zal Hij ons in dit land brengen en het ons geven. Maar verzet u dan niet tegen de Heer en wees niet bang voor de bevolking van het land; die zijn ons tot spijs. Zij hebben niemand die hen beschermt en wij worden bijgestaan door de Heer.”

Je zou denken dat het volk toen moed greep, zich de beloften die God had gegeven en de wonderen die Hij verricht had zou herinneren. Maar nee. Door hun ongeloof zouden ze, wanneer ze op weerstand stuiten, nog eerder deze geloofsmannen stenigen dan de strijd aangaan en vechten voor het beloofde land.

Een andere geest: de geest van geloof

Maar toen greep God in. Door Hem niet te geloven miskende het volk van Israël Gods kracht en eer. Zijn rechtmatige toorn was tegen hen ontstoken en Hij zwoer dat niemand ouder dan twintig jaar ooit het beloofde land zou binnengaan, maar dat zij allemaal zouden omkomen in de woestijn.

Met twee uitzonderingen: “Maar mijn dienaar Kaleb, in wie een andere geest is en mij volkomen is gevolgd, hem zal ik brengen in het land waar hij geweest is, en zijn nakomelingen zullen het beërven…jullie zullen het land waarvan ik heb gezworen dat je er zult wonen, niet binnen gaan, met uitzondering van Kaleb en Jozua.” 

Deze andere geest was de geest van geloof. Geloof betekent niet zien op het zichtbare, maar geloven dat God almachtig is. Geloof betekent gehoorzamen ook als we het resultaat niet kunnen zien. Geloof betekent actie. Geloof geeft resultaat. God wil dat we ervoor kiezen om te geloven, en ervoor kiezen om te gehoorzamen. Hij wil dat we iets offeren. God was met Jozua en de Israëlieten, maar ze moesten laten zien dat ze dat graag wilden. Bij het veroveren van Kanaän is na de val van Jericho geen enkele stad ingenomen zonder een strijd.

De vruchten proeven

In diezelfde geest van geloof vechten we onze eigen strijd tegen de zonde in onze natuur. We moeten onze eigen wil en zondige verlangens opgeven. God geeft ons kracht wanneer we hem ernstig zoeken in geloof, en wanneer we overwinnen krijgt Hij alle eer.

Niets wordt overwonnen zonder strijd, maar als we strijden is er niets wat we niet kunnen overwinnen. Een voor een zullen onze vijanden vallen. Dan wordt het wat anders dan de “vruchten van het land” zien van een afstandje. Liefde, vreugde, vrede en alle deugden – zij zullen binnen ons bereik zijn en we kunnen ze proeven. Het beloofde land zal van ons zijn.