Rachab: een Bijbelverhaal over geloven en doen

Het is niet altijd zo makkelijk om te geloven dat God een plan en hoop voor ons heeft. Allerlei gedachten kunnen opkomen en ons ontmoedigen om het verheven leven te leiden waartoe God ons geroepen heeft.

Misschien heb je dingen gezegd of gedaan waarvan je weet dat ze verkeerd zijn. Doordat je steeds herinnerd wordt aan slechte dingen uit het verleden, heb je het gevoel dat je nooit door God geaccepteerd zal kunnen worden.

Misschien zie je het grote verschil tussen je leven en de Schrift. Je kunt je schamen voor daden uit het verleden, maar je kunt je ook schamen voor je gebrek aan godsvrucht. Je wilt een leven leiden van reinheid en goedheid, maar dat is zo ver weg.

Geef niet op! Hoe duister de dingen ook mogen lijken, je hebt een toekomst en hoop - net als Rachab uit Jericho.

Ogenschijnlijk hopeloos

Rachab was een Kanaänitische vrouw, een burger van een land dat bekend stond om het aanbidden van afgoden. Volgens de wet had Rachab geen aandeel in de beloften van Israël: ze was een hoer, iets dat de Heer een gruwel was. (Deuteronomium 23:17.)

Vanwege de gerechtigheid van Abraham had God het land waarin Rachab woonde beloofd aan het volk Israël. (Genesis 17:8.) Toen Rachab en haar volk te horen kregen dat het volk Israël zou komen om Jericho, een belangrijke stad in Kanaän, te veroveren, vreesden ze voor hun leven, wetende dat dezelfde God die Zijn volk uit Egypte verloste, Israël de overwinning in Jericho zou geven.

“Toen wij dat hoorden, smolt ons hart weg van angst, en vanwege u bestaat er geen moed meer in iemand, want de HEERE, uw God, is een God boven in de hemel en beneden op de aarde”. Jozua 2:9-11.

Zelfs voordat Rachab de Israëlieten en hun machtige leger ontmoette, geloofde ze in de God van Israël. Ze hoorde over zijn macht en hoe Hij Israël had gered en beschermd, en dit gaf haar het geloof dat Hij echt de Heer was.

Maar, uiterlijk zagen de dingen er niet hoopvol uit voor Rachab. Welke reden had ze om te hopen of te geloven dat ze gespaard kon worden? Waarom zou deze God, die ze niet eerder had gekend, enige reden hebben om haar te begunstigen, of haar familie genadig te zijn boven anderen in Jericho?

Door het geloof

Ondanks de schijnbare hopeloosheid van de situatie, wanhoopte Rachab niet. Toen twee Israëlitische verkenners bij haar thuis kwamen, verborg Rachab ze voor de koning. Ze vroeg toen moedig aan de verkenners om ervoor te zorgen dat zij en haar familie gered zouden worden wanneer Israël aan zou vallen. De mannen zeiden tegen Rachab dat als ze hetzelfde scharlakenrode koord uit haar raam hing waardoor ze zouden ontsnappen, zij en iedereen in haar huis gespaard zouden worden. In vol geloof bond Rachab het koord aan haar raam en zei: “Laat het zijn zoals u gezegd hebt.” (Lees het hele verhaal in Jozua 2.)

Wat een instelling! Hoewel het er nogal duister en onmogelijk uitzag, klampte Rachab zich vast aan de hoop en het geloof dat zij en haar familie gered konden worden.

In Hebreeën 11 schrijft de apostel over de kracht van geloof. Hij begint het hoofdstuk met: “Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet. Hierdoor immers hebben de ouden een goed getuigenis gekregen.” Hebreeën 11:1-2. Het hoofdstuk gaat verder met veel voorbeelden van mensen die geloofsbeslissingen namen, Rachab staat ook op deze lijst: “Door het geloof is Rachab, de hoer, niet omgekomen met de ongehoorzamen, omdat zij de verkenners met vrede had ontvangen.” Hebreeën 11:31.

Het maakte God niet uit wat Rachab wel of niet gedaan had in het verleden. Het was niet relevant in welk gezin ze was geboren of waar ze woonde. Het deed ertoe dat ze in God geloofde en geloofde dat Hij haar kon redden.

Als heiden - iemand die niet Joods is - had Rachab geen deel aan de beloften van Israël. Toch geloofde ze onvoorwaardelijk dat God voor haar kon doen wat Hij voor Israël had gedaan, en dit geloof zette haar ertoe aan om zich Gods beloften eigen te maken en het was deze daad van geloof die haar rechtvaardigde. (Jakobus 2:25.) 

Onze hoop

In de huidige maatschappij is het misschien geen dagelijkse zorg dat onze stad belegerd zal worden - of dat we de dood onder ogen zullen zien zoals Rachab. Maar Gods woord zegt dat "... het loon van de zonde de dood is." Romeinen 6:23. We hebben allemaal gezondigd, maar als we geloven, heeft God ook een plan om ons van dit verderf te redden en maakt Hij ons erfgenamen van Zijn beloften!

“Want de zaligmakende genade van God is verschenen aan alle mensen, en leert ons de goddeloosheid en de wereldse begeerten te verloochenen en in deze tegenwoordige wereld bezonnen, rechtvaardig en godvruchtig te leven,

terwijl wij verwachten de zalige hoop en verschijning van de heerlijkheid van de grote God en onze Zaligmaker, Jezus Christus. Hij heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken”. Titus 2:11-14.

"En ieder die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, zoals Hij rein is". 1 Johannes 3:1-3.

Dit betekent dat ons geloof, net als Rachab, ons zal leiden tot handelen - om de goddeloosheid en wereldse lusten waartoe we verzocht worden te verloochenen! Daarom schrijft Paulus over de gehoorzaamheid aan het geloof. (Romeinen 1:5.)

Rachab kreeg deel aan de erfenis

Als resultaat van Rachabs geloof werden zij en haar familie gespaard en geënt op het volk Israël. (Jozua 6:22-25.) Rachab zelf maakte deel uit van Jezus’ stamboom. (Mattheüs 1:5.)

Rachabs voorbeeld is een getuigenis voor ons in deze tijd en leert ons dat ongeacht hoe de dingen in het verleden zijn gegaan - of hoe duister dingen er nu ook uit mogen zien - geloof in God en gehoorzaamheid aan zijn woord ons zullen redden van het verderf vanwege zonde en geeft ons toekomst en hoop in het koninkrijk van God.

Laten we gebruik maken van de mogelijkheden die voor ons openstaan in Christus Jezus, en in dezelfde geest van geloof strijden, zodat ook wij deel krijgen aan de erfenis die God beloofd heeft aan allen die hun hoop op Hem gevestigd hebben!