Mijn vergeetachtigheid

Als ik ‘s morgens opsta, is mijn spiegelbeeld ongeveer het eerste wat ik zie. Ik ken mijn gezicht tot in detail, ik kan het niet vergeten, al zou ik mijn ogen sluiten en een week lang niet in de spiegel kijken. Anders is het met mijn innerlijke leven; het gedachteleven en mijn persoonlijke verhouding met God in mijn dagelijkse omstandigheden.

Als ik tijdens een samenkomst zit te luisteren naar Gods woord, zie ik alles zo helder. Dan merk ik zonden op waarvan ik niet wist dat ik er voor onderlag. Ik zie gedragingen en interesses waar ik vanaf moet. Op zulke momenten is het niet zo eenvoudig om het probleem te verdoezelen, maar wat gebeurt er zo gauw ik weer verderga, terug naar het dagelijkse leven? Ik ben alweer vergeten hoe ik eruit zag, alweer vergeten wat ik zou doen.

De dagen verstrijken in mijn gewone omgeving met zijn steeds terugkerende bezigheden. Ik verdring de problemen, wil het een beetje uitstellen en ze later aanpakken. Maar na een tijdje vervaagt de eerste indruk, ze worden steeds minder belangrijk, en uiteindelijk zijn ze vergeten. Waarom zou het zo moeilijk zijn te onthouden? Hoe is het mogelijk dat hetgeen zo sterk in mijn hart brandde zomaar uitdooft?

“ Want wie hoorder is van het woord en niet dader, die gelijkt op een man, die het gelaat, waarmede hij geboren is, in een spiegel beschouwt; want hij heeft zich beschouwd, is heengegaan en heeft terstond vergeten, hoe hij er uitzag.” (Jac. 1:23-24)

Het gebeurt regelmatig, en het is een probleem; dat ik wacht, en uiteindelijk vergeet daadwerkelijk iets te doen met mijn zwakheden nadat ik mij ervan bewust geworden ben. Dan ben ik wel een ’hoorder‘ van het Woord, maar geen ’dader‘. Er is geen vooruitgang. God wil mij omvormen, zodat ik ook zo kan leven als Jezus. Dat belemmer ik als ik vergeet me te concentreren! Zoiets belangrijks, en dan vergeet ik het! Ik vergeet hoe ik eruit zag!

Om te voorkomen dat het vuur in mijn hart uitdooft, moet ik iets doen. Wil God mij kunnen helpen, moet ik meer doen dan alleen maar horen en dan vergeten. Ik moet altijd ontvankelijk zijn voor God en steeds mijn doel in gedachten hebben, niet alleen maar denken aan alle mogelijke andere dingen. Kan ik zelf geen stappen ondernemen om het makkelijker te maken mij te concentreren in de dagelijkse omstandigheden? Lezen, schrijven, muziek luisteren, met anderen praten, ja wat dan ook, zodat de mogelijkheid om te overwinnen niet ongemerkt voorbij glipt. Als de beproeving komt, ben ik voorbereid; ik herinner me dat dit het moment is om overwinning te krijgen over juist die zonde. Ik heb wijsheid gezocht bij God en van tevoren eraan gedacht, dus ik ben toegerust en klaar om de verzoeking te weerstaan. Het is moeilijk om te overwinnen, maar omdat ik geconcentreerd en me van het moment bewust ben, bid ik tot God om hulp. Ik krijg kracht om tegen mijn natuur in te gaan.

Op dezelfde manier als ik mezelf bestudeer ik de spiegel, kan ik ook mijn innerlijke leven onderzoeken.

Het gaat er om dat ik mij er altijd van bewust ben hoe ik er van binnen uitzie, en er niet nonchalant en onoplettend aan voorbij ga. Op dezelfde manier als ik mezelf bestudeer in de spiegel, kan ik ook mijn innerlijke leven onderzoeken, mij door de Heilige Geest laten wijzen op de slechte kanten die ik graag kwijt wil. Op dezelfde manier als ik een vuil gezicht was, wil ik ook mijn gedachten en gezindheid reinigen. Precies zoals ik me mijn eigen spiegelbeeld herinner, zal ik ook niet vergeten wat ik aan de binnenkant zie. Zoek de waarheid, denk eraan en doe er iets mee.

“ Nog een korte tijd is het licht onder u. Wandelt, terwijl gij het licht hebt, opdat de duisternis u niet overvalle…” (Joh. 12:35)