“Mijn kracht openbaart zich eerst ten volle in zwakheid”

“Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medevoelen met onze zwakheden, maar een, die in alle dingen op gelijke wijze als wij is verzocht geweest, doch zonder te zondigen.” Hebr. 4:15.

“Want elke hogepriester, die uit de mensen genomen wordt, treedt voor de mensen op bij God. Hij kan tegemoetkomend zijn jegens de onwetenden en dwalenden, daar Hij ook zelf met zwakheid omvangen is.” Hebr. 5:1-10.

Om onze hogepriester te worden moest Jezus uit de mensen genomen worden. Daarom moest Hij de Zoon des mensen worden en deel krijgen aan bloed en vlees op gelijke wijze als de kinderen. (Hebreeën 2:14) Op die wijze kreeg Hij ook deel aan onze zwakheden en kon Hij verzocht worden. Daardoor werd Hij een barmhartig hogepriester.

Zwakheid en kracht

We kunnen vragen: hoe zwak was Jezus? Hij was zó zwak tijdens zijn dagen in het vlees, dat Hij smekingen en gebeden onder sterk geroep en tranen offerde aan Hem die Hem uit de dood kon redden. (Hebreeën 5:7) Smekingen onder sterk geroep zijn kenmerken van zwakheid. Er staat dat Hij om zijn godsvrucht werd verhoord. Hij moest immers juist sterven, als rechtvaardige voor ons onrechtvaardigen, maar Hij stierf niet deze dood: “Indien gij naar het vlees leeft, zult gij sterven.” Romeinen 8:13. Maar om niet die dood te sterven moest Hij tijdens zijn dagen in het vlees zo strijden  onder sterk geroep en tranen. Zo zwak was Hij in die dagen, en Hij was zich van zijn zwakheid bewust. Daardoor kwam het ook dat Hij zo sterk was, dat Hij nooit zondigde. Gods kracht werd volbracht in zijn zwakheid.

Paulus was een trouw navolger van Jezus. Toen hij bad om uit zijn zwakheid vandaan te komen, kreeg Hij als antwoord: “Mijn genade is u genoeg, want mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” 2 Korintiërs 12:7-10.

Alle mensen van vlees en bloed zijn zwak, maar niet allen zijn zich van hun zwakheid bewust, omdat ze niet godvruchtig zijn. De zwakke die het gevaar ziet vlucht, maar de sterke heeft hoge gedachten over zichzelf. Die roept niet om hulp. Juist door Gods genade kon Jezus overwinnen en worden tot een vlekkeloos lam, dat voor een ieder de dood kon smaken. (Hebreeën 2:9-10) En juist in Paulus' zwakheid was Gods genade genoeg en werd Gods kracht volbracht. En Hij zegt: “Maar door de genade Gods ben ik, wat ik ben.” 1 Korintiërs 15:10.

Uitroepen tot God

Velen menen, als ze nederlagen lijden en zondigen, dat dit komt doordat ze zo zwak zijn. Geen sprake van! Dat is niet de oorzaak. De oorzaak is dat ze zich hun zwakheid niet bewust zijn, en dan niet zo godvruchtig zijn dat ze luid om hulp roepen. Ze gaan niet tot de troon der genade om onze grote barmhartige hogepriester te zoeken, die met hun zwakheid kan meevoelen en daarom genade kan geven om hulp te verkrijgen te gelegener tijd. (Hebreeën 4:14-16)

We worden ertoe vermaand het verderf dat door de begeerte in de wereld heerst te ontvluchten, de begeerten der jeugd te ontvluchten, de geldzucht te ontvluchten enzovoort. Waarom vlucht een mens dan niet? Dat is omdat hij zich niet van zijn zwakheid bewust is, of niet zo godvruchtig om alles op alles te zetten om maar weg te komen. Daardoor krijgt men niet de genade, waardoor men sterk wordt en kan overwinnen.

Is iemand zich van zijn zwakheid bewust, dan is hij ook ootmoedig en krijgt hij genade. Dan wordt hij sterk in God. Maar dan vlucht hij ook weg van alles en van alle contacten die hem naar de wereld en haar begeren toetrekken, en jaagt hij naar gerechtigheid, geloof, liefde en vrede met hen die de Here aanroepen uit een rein hart. (2 Timoteüs 2:22)

Timoteüs, de man Gods, achtte zichzelf niet te goed om zulke vermaningen aan te nemen. Hij was zich van zijn zwakheid bewust en kreeg genade om een groot dienaar van God te worden.