“Mijn hele leven is eigenlijk een antwoord op gebed geweest”

“Mijn hele leven is eigenlijk een antwoord op gebed geweest”

Piotr begint het interview met deze zin. Hij is een behoorlijk lange man, maar spreekt met een zachte, aandachtige stem. We hebben contact gezocht met Piotr in de hoop te achterhalen welk effect gebed heeft gehad op een van zijn zonen, die ziek is. Zijn antwoord, op deze manier, is enigszins onverwacht.

Het is stil als Piotr vertelt. “Ik ben geboren in een gezin waarin alleen mijn moeder gelovig was. Mijn vader was een alcoholist en vaak afwezig. Mijn moeder heeft gedurende vele jaren krachtig tot God gebeden om haar gezin te behouden.”

“We woonden op een kleine boerderij in Polen, en naast ons huis stond een schuur. Mijn moeder kon thuis niet bidden vanwege mijn vader, dus ging ze naar de schuur buiten om daar te bidden. Maar ze bad zo krachtig dat wij kinderen het binnenshuis konden horen, en wanneer we buiten speelden. Ze bad dat wij God en zijn kracht mochten leren kennen, en dat we het slechte mochten vermijden. We hoorden haar gebed en dat ontstak een vonk in ons, zodat ook wij God begonnen te zoeken.”

Een aantal jaren later bekeerde Piotrs vader zich ook. “Toen baden vader en moeder samen in huis, beneden in de keuken. Mijn kamer was precies boven de keuken op de eerste verdieping, en ik hoorde hun gebed elke avond. Mijn ouders begrepen dat er een verlangen was dat God hen gegeven had om hun kinderen te behouden. Vooral mijn moeder was een gebedsvrouw, en haar gebeden maakten een diepe indruk op mij.”

“Bidden om behouden te worden als tiener”

Toen Piotr ongeveer 16 jaar oud was ontwaakte er in hem een krachtig verlangen om deel te krijgen aan een leven in overwinning over de zonde, een leven waarover hij gehoord had en wat hij ervaren had bij een aantal broeders die vanuit Noorwegen op bezoek kwamen.

Piotr was toentertijd lid van een Pinkstergemeente, maar hij begon een verschil te merken tussen de broeders die vanuit Noorwegen op bezoek kwamen en de andere predikanten. “Er was een geest in deze broeders die getuigde van het leven dat zij leefden. Het was aantrekkelijk, en ik wilde daar ook deel aan krijgen.”

Met dit verlangen zocht Piotr God om hulp. “Van nature was ik een erg driftige, ongeduldige en onbeleefde jongen. Wanneer ik boos werd schreeuwde ik naar mijn ouders. Dit bracht mij in grote nood, dus ik zocht een aantal afgezonderde plaatsen waar niemand mij kon zien of horen en bad krachtig tot God. Ik bad dat God mij genadig zou zijn. Ik bad dat mijn leven veranderd kon worden.”

Enkele jaren later diende Piotr twee jaar in het leger, waar hij “helemaal alleen” was en moest vechten om zichzelf rein te bewaren. “In die tijd kwamen er veel onreine dingen Polen binnen, op televisie en in de kranten. Onder mijn medesoldaten was er veel goddeloosheid. Het was voor een jongere zoals ik heel erg belangrijk om hiervan bewaard te blijven. Ik had mijn verborgen plaats, een opslagkamer, waar ik op mijn knieën kon gaan en God kon bidden en waar ik mij kon vullen met zijn woord.”

“Het was echt het gebed dat mij redde en bewaarde. Het was niet alleen antwoord op mijn eigen gebeden, maar er waren er velen die ook voor mij baden. Ook vandaag nog, ik ben er zeker van dat het voortdurende gebed van anderen mij helpt om overwinning over de zonde te krijgen en deel te krijgen aan heiligmaking.”

De kracht van het gebed voor zijn eigen gezin

Het is door gebed dat Piotrs leven bewaard is gebleven voor verstrengeling met zonde en verderf, precies zoals zijn moeder had gebeden vele jaren geleden. Later, toen Piotr zelf een gezin stichtte, ervoer hij zelf ook de kracht van het gebed. In het bijzonder betreffende zijn jongste zoon die een afwijking heeft waardoor zijn bloed niet goed stolt.

“Een keer toen mijn zoon een operatie moest ondergaan kreeg hij achteraf een longontsteking met hoge koorts. Mijn vrouw en ik waren in het ziekenhuis, maar ik werd heel moe en ziek en kon niet blijven. Mijn vrouw was ook ziek, maar zij bleef daar bij hem. We hadden ook kinderen thuis die onze zorg nodig hadden. In die nacht belde mijn vrouw en vertelde dat onze zoon waarschijnlijk nog twee weken in het ziekenhuis moest blijven. Ik lag thuis met 40 graden koorts en kon niet helpen.”

“Die nacht nam ik contact op met twee trouwe broeders en vroeg hen of zij ook voor onze jongen konden bidden. Het eerste wat ik deed die volgende ochtend was mijn vrouw bellen en vragen hoe lang onze zoon nog in het ziekenhuis moest blijven. Mijn vrouw zei dat onze jongen volledig gezond was. Die nacht rond middernacht hadden ze gemerkt dat hij weer helemaal de oude was. Alles was goed, en ik hoefde alleen nog maar te komen om hem weer mee naar huis te nemen.”

Piotr heeft ervaren dat het aanroepen van God een en onmisbare reddingslijn is. Het opent deuren naar hulp, kracht, troost, oplossingen en wonderen die mensen onmogelijk zelf kunnen presteren. Op een dag las Piotr in de krant dat de overheid zou gaan stoppen met het subsidiëren van medicijnen voor de aandoening van zijn zoon.

“Ik merkte dat angstige gedachten en zorgen mij begonnen aan te vallen. Deze behandelingen zijn erg kostbaar, maar zonder behandeling lijden patiënten vreselijke pijnen. Het enige wat ik doen kon was tot God bidden. Ik vroeg God om hulp in de strijd, en dat Hij moest ingrijpen. God gaf mij een woord in Hebreeën 12:28, “Laten wij derhalve, omdat wij een onwankelbaar koninkrijk ontvangen, dankbaar zijn en hierdoor God vereren op een Hem welbehaaglijke wijze met eerbied en ontzag” Toen moesten de angstige gedachten en zorgen zich overgeven. Later werd duidelijk dat de overheid haar plannen introk en doorging met het betalen van de behandelingen.

De verantwoordelijkheid van het bidden voor anderen

“Wanneer ik zie waarvoor ik behoed ben en het fantastische leven dat er voor mij ligt, dan bewerkt dat in mij een enorm verlangen dat anderen dit ook mogen ervaren.”

“Ik weet dat alles geëindigd zou zijn in een grote ramp als ik met mijn vrouw en kinderen geleefd had volgens mijn eigen neigingen en natuur. Ik zie dit op geen enkele manier als iets wat ik zelf gepresteerd heb. Wanneer ik met anderen in de gemeente praat dan hoor ik vaak dat ze voor me bidden. In de gemeente komen we onder een “gebedsparaplu”. Misschien zijn er sommigen zonder zichtbare dienst, maar zo nu en dan hoor je dat ze voor je bidden, en dat is een heel veilige plek om te zijn.”

“Dat wakkert een verlangen in mij aan om ook tot God te bidden en alles te offeren om mee te zijn in het werk van God, in het helpen van anderen. Ik geloof dat het rechtvaardig is om geen egoïstisch leven te leven, waar we alleen maar bezig zijn met onszelf en de anderen gewoon laten doen wat ze maar willen of wat ze maar kunnen. Wanneer het goed gaat met de mensen waar ik voor bid, dan is dat een extra vreugde voor mij dat ik mee heb kunnen zijn in hen helpen.”

“Gebed is een van de hoofdpijlers in mijn leven”

“Er staat geschreven dat het ‘gebed van een rechtvaardige veel vermag’. Jakobus 5:16. Als mijn gebeden veel kracht en effect moeten hebben, dan moet ik ook een rechtvaardig leven leiden. Gods wil voor ons is onze heiligmaking. Wanneer we bidden overeenkomstig zijn wil, dan weten we dat Hij ons hoort. Dat betekent niet dat Hij ons zal verhoren wanneer we bidden voor veel geld, een mooie auto of een leuk huis. Maar wanneer ik bid omdat ik mijn eigen nood zie, dan komt Hij met zijn kracht en openbaring om mij te helpen.”

“Gebed is een van de hoofdpijlers in mijn leven. Dat ik de mogelijkheid heb om tot de troon der genade te gaan om hulp te verkrijgen – dat is een voorrecht van onschatbare waarde. God heeft mij geschapen en kent al mijn beperkingen, en Hij wil mij helpen. Hij komt met zijn licht in de omstandigheden die ik doormaak. Hij geeft mij zijn Woord en plotseling wordt alles duidelijk. Dit bewerkt in mij een diepe dankbaarheid en veiligheid, omdat ik weet dat Hij mij nooit zal laten zitten. Naar wie zou ik mij anders keren in mijn nood?”