“Ik wil zijn zoals jij…”

Misschien heb je nooit de “Jungle Boek” film gezien. Volgens mij is hij onlangs opnieuw uitgebracht, maar toen ik kind was heb ik de originele Disney-versie van 1967 gezien en er was één liedje waar ik weg van was.

De Apenkoning zingt tegen Mowgli:

“Ik wil zijn zoals jij
Ik wil lopen als jou en praten als jij
Je ziet het, een aap zoals ik
Kan leren te doen zoals jij…”

En, op een bepaalde manier, was dat mijn leven in een notendop.

Kan ik zijn zoals jij?

Terwijl ik opgroeide en een jonge vrouw en moeder werd, deed dit idee onbewust zijn werk. Ik voelde me minder dan bijna iedereen om me heen; ik wist nog niet precies wat voor persoon ik was, maar ik wist wel dat ik niet blij was met mijn persoonlijkheid. Dus koos ik een persoon die ik bewonderde en begon mij te kleden zoals zij, te spreken zoals zij en mijn huishouden te organiseren zoals zij.

Ik dacht dat ik door haar na te doen zou worden zoals zij – efficiënt, sympathiek, georganiseerd, geestelijk, aardig en populair. Als het met de ene persoon niet lukte, koos ik een nieuwe “held”. Ik probeerde deze persoonlijkheden één voor één uit, maar één voor één pasten zij me niet en kon ik het niet volhouden.

Niet dat ik het niet probeerde – ik kleedde me niet alleen zoals zij maar had ook hun uitdrukkingen en gewoonten in mijn dagelijkse leven ingepast, waardoor ik aan de buitenkant wisselend efficiënt, aardig, georganiseerd en hardwerkend was. De reden dat ik het niet volhield was omdat het onecht was en ik erachter kwam dat mijn echte persoonlijkheid er nog steeds was, maar was afgesloten, net als de kast vol met mijn lievelingskleren die ik niet durfde te dragen bij mijn vrienden omdat ik bang was dat zij ze niet leuk vonden.

Natuur versus persoonlijkheid

Het duurde even voordat ik doorhad dat dit gedrag om mij aan te passen naar hoe anderen waren, mij oppervlakkig maakte. Ik was een soort spiegel die liet zien wat anderen dachten en deden, en ik reageerde hoe ik dacht dat zij dat zouden doen.

Maar op een dag had ik een openbaring. Ik begreep het verschil tussen natuur en persoonlijkheid, namelijk: Als ik een stille en chagrijnige natuur heb kan ik veranderd worden van chagrijnig naar dankbaar, maar ik blijf waarschijnlijk een stil persoon. Als ik luidruchtig en arrogant ben kan ik veranderd worden van arrogant naar nederig, maar ik blijf waarschijnlijk een luidruchtig persoon.

Ik realiseerde me ook dat God mijn persoonlijkheid heeft gemaakt en hoe kan ik daarmee ontevreden zijn?

In plaats van naar anderen te kijken en een persoonlijkheid te kiezen die me aanstond moest ik werken met wat ik had gekregen. En ik ontdekte dat door me te vullen met Gods Woord in tijden van zowel stress als succes, de natuur waarmee ik geboren ben langzaam veranderde. Ik ontdekte dat ik het echte Woord van God nodig had, en niet alleen een iemands opvatting ervan…

Wie God wil dat je bent

“Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen…” Kolossenzen 3:16.

Het Woord onderwijst ons, oordeelt ons, bemoedigt ons en als het “in ons woont” ontwikkelen we onze eigen persoonlijkheid in Christus en krijgen we zelfvertrouwen.

Het Woord woont in ons wanneer we het lezen, erover nadenken en het indrinken. En door God te vragen: Geef me licht over mezelf- hoe moet ik reageren, waaraan moet ik denken?

Wanneer we onszelf stukje voor stukje bewust ontdoen van onze menselijke natuur kan onze persoonlijkheid gaan stralen en worden gebruikt zoals God wil. Ik begreep eindelijk dat God me de persoonlijkheid gegeven heeft die Hij wilde voor het doel en de weg die Hij heeft voor mijn leven. Ik ontdekte ook dat we opbloeien en onze persoonlijkheid zich ontwikkelt als we leven onder Gods leiding; we groeien naar wie God wil dat we zijn.

Wanneer we geen leiding ontvangen van het Hoofd, wanneer we alleen nadoen wie we bewonderen lopen we op een heel wankel pad dat op een dag onder ons zal afbrokkelen.

Uiteindelijk zou ons verlangen om “te zijn zoals U, wandelen zoals U, spreken zoals U” alleen voor Hem bedoeld moeten zijn…