Hoe navigeer je door het mijnenveld van je vlees

Lusten en begeerten zijn zonden die we hebben. Maar pas als we handelen volgens deze lusten en begeerten worden ze zonden die we gedaan hebben. Wanneer we de dood van Jezus in ons lichaam omdragen, hoeft dit lijden en begeren nooit meer te worden dan een beproeving. (2 Corinthiërs 4:10; Galaten 5:24)

“Te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende” – dat betekent dat lusten en begeerten geen toestemming krijgen om in ons lichaam te leven en het te besturen. Jezus Christus was de eerste die de lusten van het vlees “doodde”, daarom wordt het “de dood van Jezus” genoemd. Hij kwam in hetzelfde vlees als de mensenkinderen en heeft de weg ingewijd door het vlees zonder ook maar één keer toe te geven aan de lusten en begeerten die in het vlees wonen. Het vlees dat Hij had, is precies hetzelfde vlees als wij hebben. (Hebreeën 2: 10-18)

Een reis door een mijnenveld

Onze tijd in het vlees kan je vergelijken met een reis door een mijnenveld. Er is gestrooid met lusten en begeerten die ons trekken, zelfs al weten we heel goed dat die ons kunnen laten “exploderen”. Dat zijn jaloersheid, boosheid, ontrouw, haat, egoïsme, enz. We weten hoe gevaarlijk deze dingen zijn. Voordat Jezus mens werd was het mijnenveld donker, niemand had er een weg doorheen gebaand, mensen struikelden er hulpeloos rond, zonder in staat te zijn de zonde te vermijden.

Maar toen kwam Jezus met precies hetzelfde vlees en bloed als wij, en van het begin van Zijn leven tot aan Zijn dood op Golgotha, vond Hij de weg door het mijnenveld zonder ook maar één keer te vallen voor de gevaren die daar waren. (Hebreeën 4:15;  Hebreeën 10:19-20) Met andere woorden, wanneer Hij daar lusten en begeerten vond, liet Hij niet toe dat ze zouden leven. Hij bracht ze in de dood – “de dood van Jezus”.

Toen Hij klaar was met het banen van de weg, stuurde Jezus de Heilige Geest, die bij Hem was toen Hij de weg baande om nu ons de weg te wijzen. De Heilige Geest is onze gids door het vlees, die ons laat zien hoe we op de smalle weg kunnen blijven. We hebben ook de geschriften die ons pad verlichten. “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.” Psalm 119:105.

Jezus volgen op de weg die Hij gebaand heeft

Wij hebben hetzelfde vlees als Jezus, dat veld vol met mijnen, de lusten en begeerten. Dat zijn zonden die we in ons lichaam hebben. (1 Johannes 1:8) Maar alleen dat we ze hebben betekent niet dat we ze moeten doen. Integendeel, als discipelen van Jezus Christus volgen wij onze voorloper op de weg die Hij gebaand heeft, en brengen alles wat we vinden direct in de dood van Jezus. De hebzuchtbom hoeft niet te exploderen. De lust van onreinheid hoeft niet de lucht in te gaan. Als wij deze bommen vinden, maken we ze onmiddellijk onschadelijk in de kracht van de Heilige Geest, die dat al eerder gedaan heeft en het graag nog eens wil doen.

Hoe doe je dat? Eerst veroordeel je het. “Dit is zonde; dit is afgunst (of wat het ook is), dat is kwaad en slecht, en leidt alleen maar tot schade voor mij en voor allen die het raakt.” Daarna haten we het. “God help me om dit zo slecht te zien als dat het werkelijk is, help mij om te zien en te begrijpen hoe gevaarlijk het is om het te laten leven, help mij om het met mijn hele hart te haten en rechtvaardigheid lief te hebben en U meer lief te hebben dan mijn lusten.” Op die manier dood ik het. “God, geef mij alle kracht en sterkte die ik nodig heb om dit te weerstaan, om te overwinnen over gedachten en begeerten, en in plaats daarvan Uw wil te doen.”

Resultaat van het opruimen van het mijnenveld

Dan stoppen we de zonde voor ze bevrucht is, voor het zonde wordt, voor die tijd heeft om dood en verderf te veroorzaken. (Jacobus 1:14-15) Stel je voor hoeveel beter het is om slechte of hatelijke gedachten te stoppen op hetzelfde ogenblik dat je ze opmerkt, als ze nog maar een zaadje van afgunst zijn, in plaats van ze te laten groeien en ontwikkelen tot grote problemen. Het leven zonder de last van de zonde is niet te vergelijken met het leven waarin je de lusten dient.

Wat ontdekken we dan, als we de dood van Jezus in ons lichaam omdragen, als we de zonde doden? Dat het leven vol is met vrede en rust. “Zij, die uw wet liefhebben, hebben grote vrede en er is voor hen geen struikelblok.” Psalm 119:165. Alle onrust is resultaat van het hebben van zonde die niet in de dood is gebracht. “Waaruit komt bij u strijden en vechten voort? Is het niet hieruit: uit uw hartstochten, die in uw leden zich ten strijde toerusten?” Jacobus 4:1. Als deze lusten in de dood zijn gebracht, zodat ze niet langer kunnen roepen dat ze bevredigd willen worden, ontstaat er vrede. Het mijnenveld is “opgeruimd”, en in plaats van dood en verderf te veroorzaken, kan onze natuur vruchten vol leven gaan voortbrengen – deugden van Christus. Dat is de nieuwe schepping die God dan kan vormen in ons leven. Dan zijn we werkelijk vrij.