Hoe belangrijk is het om te “vluchten”?

“Ontvlucht de begeerten van de jeugd…” 2 Timoteüs 2:22 (HSV). “Ontkomen aan het verderf, dat door de begeerte in de wereld heerst.” 2 Petrus 1:4.

Je zou denken dat het overbodig was Timoteüs zo'n vermaning te geven, maar Paulus zou hem niet hebben vermaand als het niet nodig was geweest. De mensen die "vluchten" zijn degenen die zwak zijn in zichzelf. Het zijn degenen die hun eigen begeerten haten.

Je kunt het onreine niet aanraken zonder de geur van het onreine over te nemen. Daarom worden we vermaand: "Raak het onreine niet aan." 2 Korintiërs 6:17 (HSV) Er is ook veel geschreven over ons reinigen van alle bezoedeling van het vlees en de geest, en onze heiliging volmaken in de vreze Gods. (2 Korintiërs 7:1)

Waar vul je jezelf mee?

We worden zowat de hele dag omringd door onreinheid, en het is niet mogelijk om je rein te bewaren zonder de onreinheid te haten. Er bestaat zoiets als nieuwsgierigheid. Mensen willen graag op de hoogte zijn. Zulke mensen zijn niet in staat zichzelf rein te bewaren, daarom komen ze ook nooit tot goddelijke natuur. Het beste wat ze kunnen doen is zichzelf beheersen.

In Openbaringen 2:24 lezen we dat sommige mensen zich erop beroemden de diepten van Satan te hebben leren kennen, zoals zij zeiden. Maar Jezus zegt dat Hij de harten en nieren doorzoekt en ieder zal vergelden naar zijn werken. (Openbaringen 2:23)

Er is werkelijk wat voor nodig om jezelf rein te bewaren van de onvrijwillige verzoekingen waarin je terechtkomt. Waarom zouden we dan naar iets kijken, of iets lezen dat de begeerten in ons vlees opwekt? “Maar doet de Here Jezus Christus aan en wijdt geen zorg aan het vlees, zodat begeerten worden opgewekt.” Romeinen 13:14.

Vlucht voor je leven!

“Want wat zijn dood betreft, is Hij voor de zonde eens voor altijd gestorven; wat zijn leven betreft, leeft Hij voor God. Zo moet het ook voor u vaststaan, dat gij wel dood zijt voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus.” Romeinen 6:10-11.

Deze vermaning betreft vooral het gedachteleven. Als je tot goddelijke natuur wilt komen, dan moet je trouw zijn in het gedachtenleven. Als we in de buurt van een verzoeking blijven, dat is geen vluchten! Dan hebben we onze begeerte lief, en dat betekent dat we onder de wet zijn en dienen in de oude staat der letter. Als we onze begeerten doden, dan dienen we in de nieuwe staat des Geestes. (Romeinen 7:6, Romeinen 8:3) Dat is hetzelfde als het verderf dat van het vlees komt, te haten. En dat leidt tot goddelijke natuur! Zo'n leven kun je niet hebben zonder voor Gods aangezicht te blijven en in de nieuwe staat des Geestes te dienen met brandende ijver.

“Vraag toch de priesters om onderricht in de wet, en zegt: Wanneer iemand heilig vlees in de slip van zijn kleed draag en hij raakt met zijn slip brood, moes, wij, olie of enige andere spijs aan, wordt dit dan heilig? De priesters antwoordden: Nee. En Haggaï zeide: Indien iemand, onrein geworden door een lijk, iets van al deze dingen aanraakt, wordt het dan onrein? De riesters antwoordden: Het wordt onrein.” Haggai 2:11-14.

Hier zien we hoe passend het is dat de vermaning luidt: "Onvlucht!" Als God dichtbij is, en je bent gezegd op een bidstond of door het lezen van Gods Woord, en de Geest heeft het levend voor je gemaakt, dan is het van levensbelang dat we niet daarna zomaar onze ogen en gedachten laten ronddwalen. Je kunt niet de heiligheid in je hart en gedachten bewaren als je niet vlucht; dan wordt je oppervlakkig en je wordt besmet door de dingen  waar je naar kijkt en luistert. Zo was het met Israël geworden. Alle werken van hun handen en wat zij offerden was onrein.

Zelfs zulke krachtige, godvrezende mensen als aan wie Johannes schrijft, hebben zulke vermaningen nodig. (1 Johannes 2:13-17)

Dit artikel is eerder gepubliceerd in het Noors in BCC's maandblad "Skjulte Skatter" ("Verborgen Schatten") in maart 1987, met de titel: "Ontvlucht de begeerten der jeugd!"
 © Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag