Het najagen van wind

Ole-Petter groeide op in een gewoon Noors gezin zonder enige religieuze achtergrond. "Toevallig" stuurde God het zo dat hij, toen hij 21 jaar was, Jezus aannam als zijn verlosser. Hier vertelt hij over één van de eerste keren dat hij helder licht kreeg in de gemeente.

Kort nadat ik mij had bekeerd van mijn wereldse leven, las een vriend mij een tekst uit de Bijbel voor, die diepe indruk op mij maakte. Dit was zo omdat het precies verwoordde hoe ik me voelde in alle jaren dat ik onbekeerd was, en wat ik dus onlangs bewust achter mij had gelaten.

Hij las uit de eerste hoofdstukken van Prediker, dat alle dingen vermoeiend zijn , en dat het alleen maar leegheid is en het najagen van wind. Dat was het! Dit was precies wat ik zo vaak had gemerkt. Zoals toen ik werkte en zwoegde om geld te verdienen voor een betere auto, of toen ik een vriend van stevige repliek diende tijdens een gesprek met wat jongens, om maar stoer, cool en grappig te zijn en zo het laatste woord te hebben – hoewel het ten koste ging van anderen. Of toen ik interesse toonde in een ander meisje, hoewel ik al een vriendin had. Of toen ik mij in de auto omdraaide naar een feestelijk geklede dame die in de hoofdstraat liep, en bijna de auto voor mij aanreed die net remde. Een eventuele aanrijding zou echt jammer en nutteloos zijn! Net zo nutteloos als het najagen van de wind.

Ik was verbluft dat een dergelijke waarheid zo snel voor mij duidelijk werd! Ik begreep meteen wat er had geknaagd in mijn gedachten en ertoe had geleid dat ik God had gezocht. Want alles was alleen maar lucht. Ik had geleefd als een zwevend, gewichtloos voorwerp in de ruimte, zonder richting te kunnen bepalen. Zo was mijn leven geweest: geleid door een verlangen naar rijkdom en populariteit, gedreven door wraakzucht en begeerte; ja, zo had ik jarenlang geleefd.

Het slechtste gevoel had ik over de tijd die verloren was gegaan. Gods genade is groot, maar die is niet zo groot dat ik het leven opnieuw kan leven. “De tijd is je leven!”, dacht ik ineens. Daarom was ik zo ongelooflijk blij dat ik weg was gekomen van zoiets nutteloos als het najagen van wind!