Het is mogelijk om een rein leven te leven

“De meest waardevolle aanmoediging die ik kan geven is het bewijs dat dit leven echt is. Het is mogelijk om een leven te leven met volledige overwinning over de zonde – een overwinningsleven.” Matthew Ibrahims eigen ervaringen bewezen iets waarvan velen in zijn omgeving dachten dat het onmogelijk was. En meer nog, hij is niet de enige.

Matthew is geboren in Melbourne, Australië, een van de meest multiculturele steden ter wereld. Hij  heeft een half Engelse en half Egyptische achtergrond. Vanaf jonge leeftijd maakte hij samen met zijn ouders deel uit van een conservatieve christelijke gemeente.

De Matthew die ik ken is rustig, intelligent en humoristisch. Het is nooit moeilijk om zijn warmte op te merken, ook al is het soms alleen maar een lach en een groet met zijn typisch Australische accent: “How’re ya going?” (“Hoe gaat het met je?”) We leerden elkaar een paar jaar geleden voor het eerst kennen. Toen woonde ik een tijdje in Melbourne en we gingen naar dezelfde lokale gemeente. Ik hoorde van anderen in die gemeente over hoe hij op een dag redelijk onverwacht bij de samenkomstzaal verscheen, nog maar 19 jaar oud. Ik vroeg me af waarom Matthew kwam en ook waarom hij bleef. Dit jaar hebben we elkaar weer ontmoet op een internationale conferentie in Noorwegen en eindelijk kreeg ik de mogelijkheid om zijn verhaal te horen tijdens een rustig moment.

Matthews verlangen naar een dieper leven in Christus begon al toen hij heel jong was.

Een bittere teleurstellende dag

“Als zes- of zevenjarige vroeg ik mijn moeder: “Nadat je Jezus gevraagd hebt om in je hart te komen, is er nog iets dat je moet doen om in de hemel te komen?”

“Nee, dat is alles wat je moet doen”, antwoordde zij.”

Dat was de verkondiging in onze gemeente, waar de vergeving van zonden het hoofdthema was. “Ik kan me herinneren dat ik me opgelucht voelde, want ik was niet echt een gehoorzaam kind.” Maar tegelijkertijd geloofde Matthew dat op een dag de dingen zouden kunnen veranderen.

“Ik heb eigenlijk altijd geloofd dat ik niet hoefde te blijven zondigen”  herinnert hij zich.

Toen Matthew gedoopt werd op twaalf- of dertienjarige leeftijd, dacht hij dat de dag van verandering was gekomen. Hij keek ernaar uit dat hij in staat zou zijn om een nieuw leven te leiden – Jezus' leven – door de doop, zoals hem verteld was. Voor hem was het alsof hij een nieuwe jas aantrok: “Ik leef niet langer voor mijzelf, maar voor Christus.” Toch kan hij zich nog goed herinneren dat, toen hij de volgende ochtend wakker werd, hij zich zo ontmoedigd voelde toen hij erachter kwam dat hij nog gewoon zichzelf was. “Ik ben nog nooit zo bitter teleurgesteld geweest in mijn leven.”

“Ik was ontmoedigd dat ik nog steeds gebonden leefde aan de zondige natuur die ik had geërfd.” Als hij terugkijkt beseft Matthew: “maar dat was omdat ik niet begreep dat ik vooruit kan gaan, mijn kruis op kan nemen en een leven in overwinning kan leven.”

God beloften

Je kruis opnemen? Overwinning? Over deze dingen werd nooit gesproken in de gemeente waar Matthew heenging in die tijd.

Onder de vlag van “Eens verlost, altijd verlost” werd de zonde een tamelijk onbelangrijk onderwerp. Matthew was verbaasd over hoe tevreden de anderen waren met hun christenleven, dat in contrast stond met zijn eigen nood om de zonde te overwinnen. Hij ging ook beseffen dat de Bijbel het niet eens was met de verkondiging waar hij onder was: “Er zijn zoveel verzen in de Bijbel die zeggen dat je moet strijden om in het koninkrijk der hemelen te komen.”

In de Bijbel vond hij de beloften voor hen die geloven: “indien iemand zich nu hiervan gereinigd heeft, zal hij een voorwerp zijn met eervolle bestemming, geheiligd, bruikbaar voor de eigenaar, voor iedere goede taak gereed.” 2 Tim. 2:21 Matthew werd gegrepen door deze verzen.

“Uit deze verzen leek het mij redelijk eenvoudig om van een oneervol vat te veranderen in een eervol vat.”

Volharden in de verzoeking

Er zijn vooral genoeg verzoekingen tot onreine gedachten die in het hoofd van een jonge man rond kunnen spoken. Als 15-jarige werd het voor hem steeds belangrijker om een rein leven te leven. “Ik riep tot God om hulp!”

Matthew had een krachtige bekering, en bracht vele uren door met het lezen van Gods woord en bidden wanneer hij alleen was. Dit werden krachtige geestelijke wapens voor hem en in deze gevechten, die soms maanden of jaren konden duren, kon God hem de weg van het kruis wijzen: “Het werd duidelijk voor mij dat we moeten volharden in de verzoeking.”

Een andere openbaring die hij kreeg was dat hij onreine gedachten kon weerstaan terwijl ze nog klein waren. Hoewel Matthew dat toen nog niet begreep, was hij begonnen Jezus' voorbeeld na te volgen om iedere dag je kruis op te nemen. Net zoals Jezus zocht hij Gods hulp in de momenten van verzoeking, en God hoorde de gebeden van een oprechte ziel. Matthew begon te begrijpen dat hij niet hoefde toe te geven aan de dingen waar hij toe verzocht werd.

“God wilde het duidelijk maken voor mij: ik kon kiezen om toe te geven aan de zonde en mijn eigen wil te doen, of ik kon kiezen om het te weerstaan en Gods wil te doen.”

Matthew kreeg kracht door te bidden en hij maakte een keuze: om de lusten te haten en die te negeren, wat metaforisch betekent om ze te kruisigen. Voor het eerst merkte hij dat hij overwon!

“Ik merkte een overweldigende blijdschap!” Vergeleken met hoe hij zich voelde na zijn doop was deze ervaring heel anders: “Het was een innerlijke bevestiging van de Geest dat dit het leven was dat ik moest leven.”

Bewijs in levende lijve

Op weg naar overwinning over de zonde zijn de vijanden sterk en Matthew had niet gehoord over Jezus' persoonlijke en volledige overwinning over de zonde in zowel zijn gedachten als in zijn daden. Er was niemand die hem de weg wees die Jezus was gegaan. “Het duurde niet lang voordat ik weer viel.”

Wat zou er gebeurd zijn als Matthew alleen door was blijven vechten? “Als ik niet in de gemeente was gekomen weet ik zeker dat ik als een ontmoedigd persoon was geëindigd, die, zelfs al had ik geprobeerd om welgevallig voor God te leven, uiteindelijk ‘gerealiseerd’ had dat het gewoon niet mogelijk was.”

God zag wat Matthew nodig had. Doordat hij bleef zoeken werd hij naar een gemeente geleid die “gelooft in overwinning over de zonde”. Samen met een vriend verscheen hij bij de lokale samenkomstzaal van Brunstad Christian Church in Melbourne.

Na al zijn zoektochten, teleurstellingen en verdriet hoorde Matthew uiteindelijk over de weg van het kruis – de weg die een discipel moet gaan nadat hij vergeving van zonden ontvangen heeft. “Wat ik eerder had gedacht werd bevestigd: het was mogelijk voor mij om een leven te leven met voortdurende, dagelijkse overwinning over de zonde.”

Maar niet alleen dat:

“Ik ontdekte dat er anderen zijn die geloven dat zij een rein leven kunnen leven, elke dag.”

Hij zag het bewijs van Gods beloften in levende lijve voor zich! “Ik was erg onder de indruk van het feit dat dit betrouwbare mensen Gods waren, die Gods woord begrepen en dat in praktijk brachten in hun leven.”

Op de samenkomsten hoorde Matthew getuigenissen van mannen en vrouwen over hun geloof en hun strijd. Door naar hen te luisteren werkte de Geest ook in hem. “Waar de anderen over spraken was ook belangrijk voor mij en mijn leven. De Geest begon dingen aan te wijzen in mijn leven die ik moest afleggen en veranderen.”

Broederschap

In de broederschap is Matthew getuige geweest van vele voorbeelden die hem voorgegaan zijn, en van vaders en herders die hem liefdevol geleid hebben: echte broeders en zusters die hetzelfde doel hebben.

“Om anderen te zien die zich door hun persoonlijke strijd en levenssituaties heen vechten is een bron van kracht voor mij. En om te horen van hun verlangen naar een nieuw leven dat wij door het evangelie kunnen krijgen wekt in mij een verlangen naar hetzelfde. Het herinnert mij er voortdurend aan dat het echt mogelijk is om een leven te leven met overwinning over de zonde!”

Door gehoorzaamheid aan de Geest gaat hij vooruit op de weg van het kruis, samen met vele anderen – veranderd om het leven te leven dat hij altijd al wilde.

“Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkander.” 18 jaar later zit Matthew tegenover mij aan tafel en citeert 1 Joh. 1:7, terwijl hij zijn ervaringen in de broederschap met mij deelt. Het verbaast hem.

“Deze gemeenschap komt niet omdat we dezelfde leer aanhangen of dezelfde dingen geloven op papier,

“… maar zodra wij hetzelfde leven geleefd hebben, en overwinning ervaren hebben op dezelfde gebieden, hebben wij een krachtige en diepe geestelijke band die eigenlijk niet met woorden te beschrijven is.”

Met vele trouwe mannen en vrouwen uit alle continenten van de wereld ontstaat een broederschap die de grenzen van landen, cultuur, leeftijd en achtergrond overschrijdt.

“Ik denk niet dat dat zou kunnen bestaan zonder de boodschap van het kruis en een overwinningsleven.”
Matthew glimlacht en schudt zijn hoofd een beetje zoals iemand die een grote ontdekking heeft gedaan.

Nu wil hij dit graag delen met iedereen die verlangt naar dit leven:

Het meest waardevolle wat ik kan geven

“Het meest waardevolle wat ik kan geven is het bewijs dat dit leven waar is. Het is mogelijk om een leven te leven met volledige overwinning over de zonde – een overwinningsleven. De gemeente is vol van voorbeelden en getuigenissen van het leven dat Jezus voor ons mogelijk heeft gemaakt, de nieuwe en levende weg. En de vergeving van zonden is slechts het begin van deze lange en heerlijke weg in geloof, die wij hier op aarde kunnen gaan.

“Er staat geschreven dat God geen aanzien des persoons heeft, dus ongeacht hoeveel slechte ervaringen wij hebben, ongeacht hoeveel keer we zijn gevallen, Gods Zoon is in staat geweest om daarvoor te betalen met zijn bloed.

Mijn enige advies is om andere mensen te vinden die daarin geloven en jezelf ervan te laten overtuigen dat dit leven waar is, en mogelijk is voor jou.”