Het grootste keerpunt in mijn leven

Tegenwoordig ben ik een blije moeder en oma, en kan ik terugkijken op een lang leven als discipel van Jezus. Jezus te volgen heeft mij een enorm interessant leven gegeven. Maar het duurde een tijd om tot dit discipelleven te komen.

Een eindeloze cyclus

Als jong stel gingen mijn man en ik naar een pinkstergemeente. Het woord van God werd gelezen, en ik geloofde dat dat waar was. Ik wist dat de Schrift duidelijk over zonde spreekt: overspel, liegen, hebzucht, etc. Ik wist dat ook onder andere roddelen en achterklap geen werken van een echte christen zijn.

We hadden wat goede vrienden van de gemeente waarmee we na jeugdsamenkomsten graag samen kwamen. Ik merkte dat als we samen waren, er veel werd geroddeld en kwaadgesproken. Ik wilde niet roddelen, maar telkens als we spraken deed ik mee of was ik het er passief mee eens met wat gezegd werd, krachteloos om op te staan voor wat juist is.  Naderhand voelde ik me schuldig en veroordeeld. Alles wat ik kon doen was God om vergeving vragen. Ik wist dat het verkeerd was, maar ik wist niet hoe ik dit kon veranderen. Ik wist dat het weer zou gebeuren, en dat ik hetzelfde zou doen, weer vergeving vragen.

Waarom gebeurde me dit? Zou meer geloof me helpen om deze dingen te overwinnen? Als dat zo was, leek het onbereikbaar. Tijdens de kerkdiensten voelde ik me opgebouwd, maar op maandagmorgen was mijn goede gevoel weer weg, de twijfel overheerste. Het leek alsof dit een normaal christenleven was – zondigen en vergeving vragen, een eindeloze cyclus van ontmoediging en mislukking. Dat was geen bemoedigend vooruitzicht. Ik wist dat ik me altijd zou moeten kunnen verblijden (Filippenzen 4:4), maar waarover zou ik me kunnen verblijden? Zou een christenleven niet meer betekenis moeten hebben, en vol van blijdschap zijn?

Christus geopenbaard in het vlees

Rond die tijd hoorde ik voor het eerst het evangelie over Christus geopenbaard in het vlees; dat het werk van Jezus niet alleen was om mijn zonden te vergeven, maar ook om mij kracht te geven om de zonde te overwinnen en als Hem te worden. Ik hoorde dat Hij aan hetzelfde vlees (menselijke natuur) had deelgenomen als ik, en in dat vlees heeft Hij overwonnen. Dat betekende dat het voor mij ook mogelijk was. Dat was revolutionair! De Schriften werden levend voor me. Ik begreep ze zoals ik ze nog niet eerder begrepen had. Dat was een keerpunt in mijn leven.

“Daar nu de kinderen aan bloed en vlees deel hebben, heeft ook Hij op gelijke wijze daaraan deel gekregen, opdat Hij door zijn dood Hem, die de macht over de dood had, de duivel, zou onttronen, en allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren.” Hebreeen 2:14

Ik zag dat ik op veel gebieden gebonden was door de zonde.  Ik was bijvoorbeeld kortaf van nature en kon makkelijk ontploffen door andermans doen en laten. Ik begon te begrijpen dat het niet de fout van iemand anders is als ik boos word. Jezus werd niet overwonnen door boosheid als Hij verzocht werd. Hoe kon ik dat bereiken? (Jacobus 1:19-20)

“Hij zeide tot allen: Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij.” Lukas 9:23

De wortel van het probleem

Ik wilde een discipel zijn, een die Hem in waarheid volgt! Ik kon wel zien dat er een enorme strijd nodig is als ik wilde overwinnen. Wanneer ik werd verzocht – precies dat moment – bad ik en vroeg ik God om me kracht te geven, in plaats van aan woede toe te geven. Ik begon me bewust te verloochenen – ik gaf niet toe om hard te zijn; ik weerhield mijn tong. Ik realiseerde me snel dat het niet genoeg was om stil te blijven; ik moest de wortel van de zonde gaan haten. Het was de begeerte om geirriteerd te worden, te bekritiseren en kwaad te spreken, die begeerten in mijn vlees zijn de echte vijanden. Ik moest dit haten in plaats van het te bevredigen of gehoorzamen. Dit veroorzaakte een lijden voor mijn menselijke natuur, omdat het tegengesteld was aan mijn redenering en gevoelens, maar ik begreep dat dit hetzelfde lijden was dat Jezus had doorstaan, om niet te zondigen. (1 Petrus 2:21-23)

“Daar Christus dan naar het vlees geleden heeft, moet ook gij u wapenen met dezelfde gedachte, dat, wie naar het vlees geleden heeft, onttrokken is aan de zonde, om niet meer naar de begeerte van mensen, maar naar de wil van God de tijd, die nog rest in het vlees, te leven.”  1 Petrus 4:1

Ik kreeg geloof dat dit voor mij mogelijk was. Met Gods kracht, kon ik lijden in het vlees en stoppen met zondigen – precies wat Jezus deed. Hij opende deze “nieuwe en levende weg” (Hebreeen 10:20), en ik kan hem daar op volgen.  Precies zoals Jezus kracht kreeg om te overwinnen, zo kon ik ook die kracht krijgen.

“Niet gij hebt Mij, maar Ik heb u uitgekozen en u aangewezen, opdat gij zoudt heengaan en vrucht dragen en uw vrucht zou blijven…” Johannes 15:16

De kracht in Gods Woord verandert mijn leven compleet als ik er in geloof en bereid ben om te vechten in de verzoekingstijd. Beetje bij beetje kan de zonde overwonnen worden door in dit proces van verandering te blijven. Ik was een machteloze slaaf van zonde als roddel en boosheid, maar nu leer ik hoe ik kan vechten zoals Jezus, toen Hij een mens was als wij. Ik begon de vreugde te merken die je krijgt als je steeds meer vrij wordt van deze dingen. Ook al is er nog veel te overwinnen, ik zie de weg die ik moet gaan en ik kan vrijmoedig hulp vragen om te overwinnen als ik word verzocht. (Hebreeen 4:16)

Elke verzoeking is een mogelijkheid – een mogelijkheid om te overwinnen en zo iets meer van Jezus’ leven en deugden te krijgen. Zijn leven is mijn leven geworden, stap voor stap. Ik heb hier meer geloof voor dan ooit tevoren! (Johannes 7:38, 2 Korintiërs 9:8) Er is geen grens aan wat God kan en wil doen in mijn leven!