Hebben christenen een strijd te voeren?

De weg van de oorlog, het zwaard en de strijd, is de weg des levens.

Van de inbezitneming van het land in het oude verbond (wat immers een voorbeeld is van het nieuwe) staat geschreven: “Er was geen enkele stad (zonde), die vriendschap sloot ... alles namen ze gewapenderhand in.” Jozua 11:19. In het nieuwe verbond wil dat zeggen: “Gij hebt nog niet ten bloede toe weerstand geboden in uw worsteling tegen de zonde.” Hebreeën 12:4.

En: “Lijd met de anderen als een goed soldaat van Christus Jezus! Tijdens de veldtocht wordt geen soldaat gemoeid in de zorg voor zijn onderhoud: hij heeft slechts hem te voldoen, door wie hij aangeworven is.” 2 Timoteüs 2:3,4 (zie ook Job 7:1).

Veel mensen hebben op dit punt een heel verkeerd (dat is een menselijk, werelds) begrip van christendom. Juist daarom heeft Jezus gezegd: “Meent niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.” Matteüs 10:34.

Over de bruid, de bekoorlijke en lieflijke, staat in Hooglied 6:4 en 10, dat zij “geducht is als krijgsscharen met banieren”! Tegen de zonde moeten we ten strijde trekken, het zwaard gebruiken en geducht zijn als hele legerscharen!

Christendom is oorlog tegen leugen, ongerechtigheid, eigenliefde, huichelarij enz. – eerst tegen dit kwaad in onszelf, daarna tegen dezelfde dingen in onze geliefde medebroeders, die zelf graag hiervan verlost willen worden, en tenslotte tegen diegenen, die wat slecht is willen verdedigen!

Wie het reinst zijn, zijn de meest geduchte en bekwame strijders. Het woord Gods is scherper dan enig tweesnijdend zwaard en scheidt vaneen ziel en geest. (Hebreeën 4:12) Het doodt ons dus! Het doodt onze eigen wil, ons zelfleven en daarmee de zonde, die in alles onze bittere vijand is. Elke slag met het zwaard is een stap verder op de weg.

We kunnen zeggen, dat elke zonde die overwonnen wordt, een vesting is die ingenomen wordt. Zo is het ook met elke ziel die vrijgemaakt wordt.

“De lofverheffingen Gods zijn in hun keel, een tweesnijdend zwaard is in hun hand.” Psalm 149:6. “Met de wapenen der gerechtigheid in de rechterhand en in de linkerhand.” 2 Korintiërs 6:7. “Vervloekt is hij die zijn zwaard van bloed weerhoudt!” Jeremia 48:10. Dat zijn nog eens krachtige woorden! Het loont de moeite ze op te volgen. Jezus is de aanvoerder van onze behoudenis. (Hebreeën 2:10, Noorse vertaling)

“Want de wapenen van onze veldtocht zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God tot het slechten van bolwerken, zodat wij de redeneringen en elke schans …slechten.” 2 Korintiërs 10:3-5.

Laten we allen zó gesterkt worden in het geloof in overwinning, dat het zo wordt als in Joël 3:10 geschreven staat: “De zwakke zegge: Ik ben een geweldig krijgsman.” (Noorse vertaling).

Laten we Jozua en Kaleb navolgen! Zij geloofden in overwinning, ondanks dat alle andere 600.000 á 700.000 gewapende mannen boven de 20 jaar twijfelden. Deze twee mannen (samen met de volgende generatie) kwamen werkelijk het beloofde land binnen, terwijl alle anderen stierven zonder het te bereiken – en enkel doordat ze uit ongeloof bang waren voor de machtige vijanden die in het land woonden. (Numeri 13 en 14; 1 Korintiërs 9:25-27; 1 Korintiërs 10:1-11; Hebreeën 3:18-19)

Het is belangrijk er altijd aan te denken dat het oorlog is! Zodat we niet vergeetachtig zullen zijn en wegdromen in de veronderstelling dat we in vredestijd leven.

Dit artikel komt uit een hoofdstuk in het boek “Gods wegen ten hemel”, gepubliceerd in Noorwegen door by Skjulte Skatters Forlag in 1935. De oorspronkelijke titel is “De weg van de oorlog”.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag