God weegt de beproevingen die Hij geeft

Toen ik klein was werd ik vaak bang als er onverwachte dingen gebeurden, dingen die anders liepen dan gewoonlijk. Ik kon in paniek raken bij de gedachte dat ik een keer het huis zou verlaten en niet langer bij mijn ouders zou wonen.

Toen ik naar de middelbare school ging waren er veel grote veranderingen. Tot dan toe had ik ervaren dat ik gauw bang kon worden, maar ik had geen echte angst meegemaakt.

De strijd tegen angst

Toen ik thuiskwam na de eerste schooldag ging alles heel goed. Maar ’s nachts sliep ik onrustig; ik werd wakker met een knoop in mijn maag en voelde me gestrest. Ik wist dat het een pittige dag zou worden. Het lukte me niet om te ontbijten, een verlammend gevoel overviel me. Het was of er een golf over me heen kwam, ik besefte dat het moeilijk zou worden om het hoofd boven water te houden. De volgende tien dagen had ik absoluut geen eetlust. Het was moeilijk om ’s avonds in slaap te vallen, en ’s morgens had ik pijn in mijn buik.

Mijn ouders baden voor me, troostten me en steunden me, ze stimuleerden me om er op te vertrouwen dat God me zou helpen. Ik was 11 jaar en met mijn eenvoudig kinderlijk geloof bad ik God om hulp. Mijn ouders namen me ook mee naar een psycholoog en ik kreeg geneesmiddelen die me hielpen rustig te worden. Stapje voor stapje ging het beter, maar het probleem was niet helemaal opgelost.

Er ging een paar jaar voorbij. Ik merkte wel dat ik de neiging had om te worden overwonnen door een soort innerlijke stress, maar ik had niet meer zo’n erge angstaanval. Maar toen ik aan mijn volgende opleiding begon voelde het of de nachtmerrie opnieuw begon, precies waar het vier jaar geleden geëindigd was. Ik was ouder geworden, en had geleerd hoe te handelen in nieuwe situaties. Maar plotseling was dat verlammende gevoel weer terug, het lukte me echt niet om mijn gevoelens onder controle te krijgen. Waarom had God mij zo geschapen? Ik begreep niet waarom ik zo reageerde zoals ik deed. Waarom waren mijn broers en zussen niet zo? Het leek me zo oneerlijk. Waarom ik?

Waarom had God mij zo gemaakt?

Nu begrijp ik het beter: God had mij iets te zeggen. Hij wilde me iets zeggen door wat ik meemaakte. God spreekt tegen de een zus en tegen de ander zo. Wat God wilde, was mij leren om me over te geven aan Hem en alles in Zijn handen te leggen!

In de tijd dat ik het moeilijk vond om weer op een nieuwe school te beginnen, gingen mijn ouders en andere vrienden door met voor mij te bidden. Ik herinner me speciaal een ochtend dat ik helemaal verlamd was van angst. Mijn vader nam me mee naar mijn opa en oma en vroeg hen om met mij te bidden. Mijn oma was een gebedsvrouw en toen ik die ochtend de klas inging, nadat zij voor me gebeden had, merkte ik duidelijk dat wat zo zwaar op me had gelegen en me had neer gedrukt, plotseling weg was.

Degenen die echt angst meegemaakt hebben weten dat je niet zelf controle hebt over een angstaanval, ik begreep goed dat God ons gebed die ochtend verhoord had en de angst weggenomen had. “Als God voor mij is, wie zal tegen mij zijn?” dacht ik, toen ik de deur van de klas opendeed.

Maar het bleef die week elke ochtend wel moeilijk. Ik ging door met bidden tot God, en ik merkte duidelijk dat Hij iets met me wilde. Misschien was er iets dat ik op moest geven? Ik dacht dat als ik een sterker geloof zou krijgen, Hij me zou verlossen van deze reacties.

Gebedsverhoring – door geloof!

Een keer ’s morgensvroeg had ik het gevoel dat ik met mijn vader moest praten, ik vertelde dat ik me voelde alsof ik in een donkere tunnel zat. Hij zei dat God heel zeker een plan had met deze beproevingen, en hij trok een willekeurig Bijbelvers. We kregen Hosea 6:1-3: “Komt, laat ons wederkeren tot de Here! Want Hij heeft verscheurd, en zal ons helen; Hij heeft geslagen, en zal ons verbinden. Hij zal ons na twee dagen doen herleven, ten derden dage zal Hij ons oprichten, en wij zullen leven voor zijn aangezicht. Ja, wij willen de Here kennen, ernaar jagen Hem te kennen. Zo zeker als de dageraad is zijn opgang. Dan komt Hij tot ons als de regen, als de late regen, die het land besproeit.”

Dat was misschien wel het antwoord op mijn gebeden! Maar als dit vers nou alleen maar toeval was? Heel mijn menselijke manier van denken kwam in volle hevigheid terug. Maar ik besloot om te geloven! Ik besloot om op God te vertrouwen en vroeg Hem om me op te richten, zoals in dat vers stond.

En God hield zijn belofte. Drie dagen later stond ik op zonder een vleugje angst of onrust. Ik was helemaal rustig, ik voelde me vederlicht! Ik wist dat dit geen voorbijgaand gevoel was. Nee, God had mijn wonden verbonden; Hij had me levend gemaakt!

Het was een enorme geloofservaring voor mij. God openbaart zich op verschillende manieren aan de mensen, aan mij openbaarde Hij zich op deze manier. Het was juist door deze beproevingen, en heel duidelijk door de tekst die Hij me gaf. God verhoorde me. Misschien antwoordt Hij jou op een heel andere manier, maar Hij antwoordt altijd als je tot Hem bidt, als we bidden zoals Hij dat wil – met een rein en ongedeeld hart, als we geloven dat we verlost kunnen worden door de beproevingen die Hij geeft.  Denk er eens aan dat alles wat we tegenkomen op onze weg ons naar de hemel kan leiden, of het nou makkelijke of moeilijke omstandigheden zijn. Het gaat er om juist de gelegenheden te benutten die ik krijg!

Ik kan een nieuwe schepping worden!

Sinds die dag heb ik geen angst meer gehad. Ik ben een jonge vrouw met een positieve kijk op het leven. Nadat God mij uit mijn angst had geleid, heeft Hij me vaak in nieuwe omstandigheden gebracht waarin ik wist dat het enige wat ik te doen had, was alles in Gods hand te leggen. Mijn ziel wil nog steeds onrustig worden als er iets verkeerd gaat, of wanneer ik in nieuwe situaties kom, maar ik leer om mijn ziel tot rust te brengen, en stevig vast te houden aan de hoop die ik gekregen heb. “Haar (de hoop) hebben wij als een anker der ziel.” Hebreeën 6:19. Ik heb ervaren dat God goed is, en ik weet dat Hij een bijzonder plan heeft met alles wat Hij laat gebeuren op mijn weg. Bedenk dat alles meewerkt ten goede voor degenen die God liefhebben! (Romeinen 8:28).

God weegt de beproevingen die Hij zendt. Hij weet wat ik nodig heb om een nieuwe schepping te worden. Ik moet door het vuur om deel te krijgen aan al Christus’ deugden. Niet iedereen wordt op dezelfde manier beproefd, maar God weet nauwkeurig wat ik nodig heb om gelouterd en gereinigd te worden. Hij wil dat ik een nieuwe schepping word en dat is nu precies waar ik met heel mijn hart naar verlang!