En ik dan?

Een ingezonden brief in een nationale krant trok mijn aandacht pas geleden. De schrijver bracht een onderwerp naar voren wat een bijzonder actueel thema is in het publieke debat van vandaag de dag: Kritiek op onze politieke leiders en op leiders in het algemeen.

Het centrale thema in de brief was de vraag: En ik dan? Doe ik dezelfde dingen waar ik een ander voor bekritiseer?

Het artikel liet me nadenken over mijn eigen leven. Het is zo makkelijk om kritische gedachten en opmerkingen te hebben over keuzes die mensen om me heen maken, en over hoe ze zich gedragen. Deze tendens ligt diep in mij verankerd, en er gaat geen dag voorbij of ik word verzocht tot zulke gedachten.

In de Bijbel schrijft de apostel Paulus aan Timotheüs, een ijverige jongeman die God met zijn hele hart wilde dienen. Hij schreef dat hij acht moest geven op zichzelf en op de leer, en daarin volharden; want door dat te doen zou hij zowel zichzelf als hen die hem hoorden, behouden. (1 Timotheüs 4:16) Ik had vaak aan deze kleine zin gedacht, maar nu kreeg ik plotseling een vernieuwd inzicht!

Ik kan eigenlijk alleen wat doen met mijn eigen leven.

Dit moet betekenen dat zowel Paulus als Timotheüs de menselijke tendens van oordelen en bekritiseren van anderen hadden bemerkt. En juist daarom zag Paulus hier een geweldige mogelijkheid om in plaats daarvan het oog te richten op waar hij en Timotheüs iets mee konden doen- hun eigen leven, eigen gedachten, en eigen keuzes! En dat moest gedaan worden in overeenstemming met Gods Woord en hoe God wilde dat zij zouden zijn.

Deze korte brief aan de uitgever werd voor mij een springplank om over Paulus en Timotheüs na te denken, die bijna 2000 jaar geleden dezelfde verzoekingen hadden zoals wij vandaag – verzoekingen om kritisch te zijn en met de vinger te wijzen, niet in het minst naar mensen die verantwoordelijkheid dragen voor dingen waar we erg weinig van af weten. Denk je in hoe effectief en constructief het zou zijn als we alle energie, gebruikt om naar anderen negatief en kritisch en veroordelend te zijn, in plaats daarvan zouden gebruiken om positief en constructief te zijn! Iets goeds te doen, iets goeds te zeggen, te bemoedigen, te versterken, bidden voor de anderen.

Gebruik de mogelijkheid!

Is dat mogelijk dan, vraag je je misschien af? Ik ben maar een mens. Ik kan zo echt niet leven, toch?  Als je het aan Paulus had gevraagd, dan zou jij denk ik dezelfde opwekking hebben gekregen als Timotheüs: Geef acht op jezelf en op Gods Woord! Vraag God om kracht om al je menselijke neigingen en negatieve gedachten te overwinnen.

Paulus geloofde en ervoer dat Gods Woord levend was, en de kracht had om zijn leven en manier van denken radicaal om te keren, zodat hij totaal vernieuwd werd. Daardoor kon hij in harmonie met God en zijn Woord leven. Hij kon iedere dag aan zijn eigen leven werken, en nieuwe gebieden ontdekken waar hij kon groeien om meer en meer op Jezus te lijken.

Wij hebben deze mogelijkheden vandaag ook! Wil je de mogelijkheid gebruiken?