Een nieuw, gelukkig leven – door het kruis!

“Waar je ook woont en wie je ook bent – je kunt door en door gelukkig worden,” zegt Nadya Georgieva uit Bulgarije. Zij heeft ondervonden waar zij over spreekt en wil graag haar verhaal met ons delen.

Met een warme glimlach neemt Nadya Georgieva voor mij plaats. Ik bied haar een glas water aan, benieuwd naar wat zij mij te vertellen heeft. Nadya is 36 jaar oud, en werkt in de boekhouding. Zij is ogenschijnlijk een stil en rustig persoon, waar niet veel van uit gaat. Maar zij straalt een opmerkelijke warmte en liefde uit, waarvan ik de oorsprong wel zou willen weten.

Nadya groeide op in een kleine stad in Bulgarije, tien minuten lopen van de Griekse grens. In die tijd was het communisme de heersende ideologie in het land; waarden zoals gelijkheid en saamhorigheidsgevoel stonden hoog in het vaandel. Nadya en haar twee zussen beleefden samen met hun ouders in de stad Petrich een rustige, goede jeugd.

Op school behoorde Nadya tot de besten. Zij was, evenals de meeste anderen, actief betrokken bij allerlei activiteiten. Elke avond vond er wel het een en ander plaats. Nadya nam overal aan deel, van basketbal tot dans en koorzang.

In haar jeugd kreeg Nadya steeds meer aanmerkingen op haar gedrag. Men vond dat zij zo vaak kwaad werd. Als haar moeder haar iets vroeg, was haar eerste reactie: “Waarom ik nu weer?” Op school wilde ze altijd gelijk hebben en discussieerde ze net zolang tot ze bereikte wat ze wilde.

“Ik werd geplaagd door mijn natuur, de negatieve uitwerkingen van mijn aard, die voortdurend tot uiting kwamen als ik bij familie en vrienden was. De idealen van het communisme waren immers samen delen, elkaar helpen, goed zijn voor elkaar enz. Maar al hoorde ik daarvan, ik zag geen kans ze in praktijk te brengen.”

’s Avonds bezocht Nadya vaak haar grootmoeder, die christin was. Al geloofde zij zelf niet in God, toch luisterde zij graag naar de verhalen uit de Bijbel, die oma voorlas.

“Het was alsof ik een andere wereld binnenkeek. Een totaal andere wereld, ver verwijderd van de materiële wereld waar ik in leefde, waarin alles gebaseerd was op het menselijk verstand.”

“Vooral de geschiedenis van Jozef fascineerde mij. Hij werd verkocht als slaaf naar Egypte en in de gevangenis geworpen. Maar in dat alles kreeg hij kracht van God om blij en dankbaar te zijn.”

Een keerpunt

Nadya merkte dat er een tegenstelling bestond tussen het leven van de verschillende geloofshelden uit de Bijbel en haar eigen leven. Op 15-jarige leeftijd beleefde zij echter een keerpunt, dat haar leven voor altijd zou veranderen.

Een klein eenvoudig vers, dat oma haar voorlas uit de Bijbel, opende haar ogen voor wie God is. Dat vers was in staat de atheïstische manier van denken, waarin zij opgevoed was en dat het hele land beheerste, ondersteboven te keren.

Zij citeerde uit de eerste brief van Johannes 4:12: “Niemand heeft ooit God aanschouwd.”

Het werd Nadya plotseling duidelijk dat zij er niet op kon wachten met eigen ogen God tekunnen zien. Niemand had Hem immers ooit gezien. Ze moest heel eenvoudig geloven.

Ik ondervond een enorme genade en zalving van God. Het was heel merkwaardig. Het was een periode dat ik mijzelf kon veranderen. Het werd me mogelijk om niet kwaad te worden, alleen vanwege de enorme vreugde die ik kreeg door de verbinding met God.

Nadya was nu gegrepen van Gods Woord. Zij kon wel dag en nacht in de Bijbel lezen. “Het was als levend water,” vertelt zij opgetogen. Het is duidelijk dat de herinneringen aan deze jeugdjaren nog vers in haar geheugen liggen.

Zij kreeg “de oude Nadya”te zien

Na een korte periode van verlossingsvreugde kwam Nadya haar eigen natuur weer tegen. Zij kreeg “de oude Nadya” weer te zien, met haar natuurlijke begeerten en haar aard.

Door Gods Woord kwam zij tot een intense nood om hiermee te kunnen afrekenen. Het was niet genoeg om als er boosheid opkwam de vuisten te ballen. Zij wilde verlost worden. Vrij van egoïsme. Vrij van alle eisen en ontevredenheid die wilde opkomen en zich deed gelden.

Toen Nadya op 16-jarige leeftijd werd gedoopt vroeg de voorganger in de kerk waarom ze christen was geworden. Nadya vertelde hem dat getuigenis stond in Johannes 14:15: “Wanneer gij Mij liefhebt, zult gij mijn geboden bewaren.” Dat was haar hoop. Zij had Jezus lief en wilde graag die goede geboden houden, waarover zij zoveel had gelezen.

“Na de doop was ik ongelofelijk teleurgesteld. De oude natuur begon mij meer dan ooit te plagen. Nu was ik een christen en toch veranderde ik niet. Toen kwam ik in nood.” Nadya kreeg steeds weer te horen dat Jezus aan het kruis was gestorven opdat wij vergeving van zonden zouden krijgen. Maar dat was geen troost meer voor haar.

Ik kreeg verlangen om een heel nieuw mens te worden, in plaats van alleen maar vergeving van zonden te krijgen.

Nieuwe hoop

Korte tijd later kreeg de gemeente in Petrich bezoek van een paar christenen van Brunstad Christian Church. Uit het liederenboek, dat de gasten bij zich hadden, kreeg Nadya een lied te horen dat haar nieuwe hoop gaf.

Nadya neemt een slokje water uit het glas dat voor haar staat, voor zij verder gaat met vertellen. “Ik hoorde een lied zingen met de tekst: Ik wil ‘t woord van ‘t kruis verkonden aan wie in de zonde ligt. (Wegen van de Heer 347) Toen dacht ik: Dat heb ik nodig. Dat is de weg.”

Nadya, die zich tot op dat moment een slaaf van de zonde had gevoeld, zag nu het kruis als uitweg naar de vrijheid. Al was Jezus totaal onschuldig, Hij is aan het kruis op Golgotha gestorven opdat wij vergeving van zonden konden krijgen.

“Ik zag nu dat het kruis veel meer betekende dan alleen dat. Jezus heeft zijn eigen wil gedood, of verloochend, dag aan dag, in alle beproevingen die Hij kreeg. Hij heeft altijd verkozen Gods wil te doen in plaats van zijn eigen wil. Dat noemde Hij in Lucas 9:23 “zijn kruis opnemen”, al lang voor Hij op Golgotha werd gekruisigd.

Nadya begreep nu dat Jezus niet maar de uitwerkingen van de zonde – boze woorden, slechte daden enz. – heeft verloochend, maar strijd heeft gevoerd tegen de begeerte zelf, die in zijn natuur woonde: zijn eigenwil, of “de zonde in het vlees” zoals de Bijbel het noemt.

Aan het “dagelijkse kruis” heeft de zonde al zijn dood gekregen voordat het tot een daad kwam. Jezus is niet alleen aan het kruis gestorven om onze zonden te vergeven; Hij heeft ons een voorbeeld nagelaten hoe Hem na te volgen. Dat Hij nooit heeft toegegeven aan zijn begeerte om boos, jaloers, beledigd enz. te worden, gaf ook Nadya de mogelijkheid dezelfde weg te gaan.

Nadya: “Wat Paulus schreef in Galaten 2:20 kreeg een heel nieuwe betekenis voor mij: “Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is: niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij.””

"Het werd mij duidelijk dat het leven van Christus in mij openbaar kan worden, als ik het egoïsme en alle innerlijke eisen die mij bewust zijn dood,” zegt zij enthousiast.

Ervaren dat het kruis werkt

Nu begon er in het leven van Nadya verandering te komen. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht als ze terugdenkt aan de verbazing van haar moeder toen zij haar dochter wilde vragen om haar met het een en ander te helpen. Nog voor zij de vraag had afgemaakt antwoordde de anders zo weerspannige 17-jarige dochter: “Ja, dat wil ik wel.”

“Ik ervoer dat het kruis werkte. En ik dacht: als het fungeert in zulke kleine zaken, dan zal het ook fungeren als ik in grotere situaties terecht kom,” zegt ze met een brede glimlach op haar gezicht.

Hoop en geloof voor de toekomst

Het was een geweldige troost voor Nadya eindelijk overwinning te ervaren. Het gaf haar hoop en geloof voor de toekomst. Geloof in een leven waarin zij meer en meer verlost kon worden – één dag tegelijk. Van boos en zuur te veranderen in blij en dankbaar.

Wanneer ik nu kijk naar die 36-jarige vrouw zie ik niet veel sporen meer van de weerspannige persoon, zoals zij zich afschilderde in haar jeugd. Ik vroeg haar gekscherend of zij nu volmaakt was, of zij het kruis nu niet meer nodig had.

Nadya lachte luid en antwoordde: “O nee, ik heb het kruis nodig, en meer dan af en toe. Al heb ik over veel dingen overwinning, God laat steeds licht schijnen op nieuwe terreinen bij mijzelf, waar het kruis zijn werk kan doen. Het komt erop aan door te gaan met het verloochenen van mijn eigen wil, zodat het leven van Christus meer en meer in mijn leven openbaar kan worden.

Als richtsnoer voor haar eigen leven gebruikt Nadya het vers in Romeinen 14:17: “Want het Koninkrijk Gods bestaat niet in eten en drinken, maar in rechtvaardigheid, vrede en blijdschap, door de heilige Geest.” Als zij deze vrede en blijdschap in haar hart beleeft, weet zij dat zij Gods wil volgt.

Die vrede heb ik ervaren! Zo heb ik het als ik gehoorzaam ben aan Gods Woord,” zegt Nayda.

Begin in de eenvoudige situaties

Tot slot vraag ik of Nadya een vermaning heeft voor lezers die nog geen geloof hebben gekregen in het leven, waar zij in haar jeugd geloof voor gekregen heeft.

“Ja, dat heb ik, zegt Nadya rustig maar nadrukkelijk. “Vertrouw op God – niet op je verstand. God is almachtig. Hij kan alles veranderen. Hij kan een ongelukkig mens gelukkig maken. Waar je ook woont en wie je ook bent – je kunt door en door gelukkig worden.”

Nadya spreekt met overtuiging. Dit heeft ze zelf ervaren.

“Ten eerste: bekeer je tot God. Het uitgangspunt is gewilligheid om God te dienen met heel je hart. Begin in de heel eenvoudige situaties. Als je dat doet, ervaar je dat God trouw is. Hij maakt het zo dat je altijd blij en dankbaar kunt zijn, totaal onafhankelijk ervan of je gevoelens op en neer gaan, en in welke omgeving je ook bent.”