Een discipel zijn is een persoonlijke zaak

Als discipel meld je je aan voor een levenslange opleiding om van Jezus te leren om te worden zoals Hij. We ontmoeten Raymond, die persoonlijk elke dag het resultaat ervaart van deze herscheppende opleiding.

“Een discipel te zijn is het belangrijkste in mijn leven; het is de drijfkracht om christen te zijn. Het heeft mijn leven gered.”

Toen hij 19 jaar was, nam Raymond het besluit om Jezus te volgen. Hij kreeg geloof om het leven zoals hij tot nu geleefd had achter zich te laten: met roken, stelen, drugs en leven als een ‘straatjongen’, zoals hij het beschrijft en bij een criminele bende te horen die geen enkele zorg voor anderen had.

“We leefden eigenlijk voor onszelf en deden wat we zelf wilden. We hielden ons veel bezig met kleine criminaliteit en deden veel domme dingen”, vertelt Raymond nadenkend als hij reflecteert op zijn leven als tiener.

“Maar in dat alles merkte ik een enorm verlangen naar God. Ik voelde vaak dat ik echt tot Hem aangetrokken werd, ondanks de keuzes die ik had gemaakt. Als ik alleen was, huilde ik vaak en bad tot God of Hij in wilde grijpen en me wilde helpen.

Ik wist niet waar ik moest beginnen of wat ik moest doen. Toen ik 18 was kocht ik een motor, omdat ik geloofde dat dat me weg zou houden van de bende en dat milieu, maar ik eindigde in een motorbende, dus dat hielp niet. Dat alles bracht een enorme nood in me teweeg.”

Een levensveranderend besluit

Raymonds vader was christen. Toen Raymond op een dag in de stad was en drugs kocht, zag hij een vriend van zijn vader naar zich toekomen.

“Ik wilde mijn vader niet teleurstellen, dus ik verstopte me. Terwijl ik daar stond kwam er heel duidelijk een gedachte: ‘Nee, nu is het genoeg! Nu moet ik een nieuw leven starten!’ Ik moet dat wel hardop gezegd hebben, want ik herinner me dat ik een man zag staan die tegen mij knikte. Ik draaide me een beetje weg en toen ik weer omkeek, was hij weg. Dus ik weet zeker dat God een engel stuurde om me te helpen. Want er is strijd om elke ziel. Als iemand zich bekeerd, is er feest in de hemel. Dus als iemand een verlangen heeft, zal God alles doen wat Hij kan om die persoon te helpen.”

Die dag nam Raymond het besluit om een punt te zetten achter wat hij had gedaan en een heel nieuwe richting in te slaan met zijn leven – een nieuw leven.

“Ik gaf heel mijn hart vrijwillig aan Jezus en werd kort daarna een discipel. Ik begreep dat als er enige toekomst voor mij zou zijn, dan moest ik een discipel zijn.”

Het verlangen van een discipel

Er zijn 35 jaar voorbij gegaan sinds Raymond dit belangrijke besluit nam. Als we bij hem zitten om uit te zoeken wat de opleiding tot discipel inhoudt, merken we dat we praten met een man die zijn sterkte heeft in God, niet alleen zichtbaar en aan de buitenkant, maar ook inwendig, als resultaat van een continue, levenslange opleiding waar hij zich nog steeds actief voor inzet.

“Het verlangen van een discipel is een honger en nood om verder te komen, om te worden zoals zijn meester. Ik ellendig mens! (Romeinen 7:24). Zo heeft een discipel het in zijn hart. Je ervaart dat zelfs als je een discipel bent, je toch een natuur hebt en dat er dingen zijn die overwonnen moeten worden en waartegen je moet strijden. Je verlangt ernaar om binnen te komen in hetzelfde leven als Jezus leefde, want je beseft dat je meer nodig hebt dan dat je zelf hebt.

Je krijgt een grote nood in je hart naar iets nieuws. Een discipel houdt die nood zijn hele leven, want er is altijd iets om je naar uit te strekken. (Filippensen 3: 12-14).”

Een persoonlijke openbaring over Jezus

Zo heeft Raymond het gehad tot aan vandaag. Maar om tot die intense behoefte te komen tot persoonlijke herschepping, is zelferkentenis nodig – een bewustzijn van je eigen zondige natuur. Raymond vertelt hoe zijn eigen sterke natuur afgebroken moest worden voor hij zijn “eigen ellendigheid” kon zien.

“Een paar jaar nadat ik mijn hart aan Jezus gegeven had, kwam er een tijd waarvan je kunt zeggen dat God me afbrak zodat ik zou begrijpen dat het niet mijn eigen kracht, niet mijn eigen sterkte was, waardoor ik overwinning kreeg. Ik was begonnen om veel in mijn Bijbel te lezen; ik was vrijmoedig, ik begreep de leer, maar God wilde me laten zien dat alleen kennis niet genoeg was. Dat moest ik krijgen door geloof.

Ik was onder Gods tucht. Ik viel niet in zonde en begon niet te zondigen, maar ik werd afgebroken, net als Job. Ik kwam in grote nood en begreep dat ik me moest verootmoedigen. Ik werd arm in mezelf. Ik had openbaring nodig; ik had Gods werkingen nodig.”

In die periode ging Raymond echt begrijpen wie Jezus, zijn Meester, eigenlijk was.

“Jezus openbaarde zich aan mij. Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven! (Mattheus 11:28) Dus ik begreep dat ik tot Jezus moest komen en mijn last op Hem moest leggen, en antwoord van Hem moest verwachten, dat Hij wilde komen om me te helpen. Ik gaf het niet op.

Toen kreeg ik ook te zien wat voor persoon Jezus was, wat Hij voor mij had gedaan toen Hij naar de aarde kwam. Hij gaf zijn leven voor mij, Hij gaf zijn bloed, zodat het ook voor mij kan lukken om dezelfde weg te gaan als Hij was gegaan. Hij heeft een nieuwe weg voor mij geopend zodat ik in Zijn voetspoor kan gaan. Hij kan mij verder leiden; Hij kan mijn gebeden verhoren en Hij kan mij helpen.

Ik merkte dat ik echt harte-contact kreeg met Jezus. Ik had de schat in de akker gevonden. Dat is Jezus. Een discipel zijn is een heel persoonlijke zaak. Het is niet iets wat je alleen maar doet omdat het fijn is of iets wat ik graag wil, maar je moet persoonlijke openbaring hebben, een persoonlijke overtuiging dat Jezus leeft, een zekerheid dat Jezus bestaat en dat Hij dichtbij je is. Je krijgt een diepe vrede van binnen en je ervaart eenheid met Hem. Een bijzondere eenheid  van binnen die je als discipel nooit meer kwijt wil raken. Dat geeeft vrede en blijdschap terwijl er tegelijkertijd ook strijd en tucht is.”

Een levenslange opleiding

“Als discipel is er voortdurend ontwikkeling op verschillende gebieden. De Geest openbaart steeds nieuwe dingen over jezelf en herinnert je aan dingen om aan te werken. Wat ik wel het meest interessante vind van het discipelleven is dat je steeds vrijer wordt van alle drukte. Je wordt veel afhankelijker van de werkingen van de Geest, je bent veel meer gericht op wat God je wil zeggen. In een situatie ben ik er dan het meest op gericht om te horen wat God wil zeggen en niet op wat deze of gene er van vindt. Als discipel leer je om steeds meer naar binnen gericht te zijn.

Toen Jezus Zijn loop bijna voleindigd had, zei Hij dat Hij niets uit Zichzelf kon doen, alleen dat wat Hij van de Vader gehoord had. (Johannes 5:30) Als discipel is het nodig om je daarin te ontwikkelen, zodat we niet zo snel bent om te reageren, niet zo snel om conclusies te trekken, niet zo snel om anderen te oordelen.”

Raymond noemt een voorbeeld van een paar dagen geleden, een gesprek tussen hem en zijn vrouw. Hij had iets over iemand gezegd, het was maar een eenvoudige opmerking, maar achteraf zag hij in dat die opmerking duidelijk maakte dat hij een beetje beledigd was.

“Misschien was ik beetje boos, of te snel om te antwoorden. Misschien moest ik het een paar keer herhalen, maar hoorde de ander nog steeds niet wat ik zei en werd ik een beetje geïrriteerd. Misschien zag ik de zonde niet die tevoorschijn kwam toen dit gebeurde, maar later, als de Geest mij erop wijst, heb ik er verdriet van dat ik niet meer geduld had, niet meer liefde en draagkracht. Ik ben het eens met het oordeel. Ja, ik was geïrriteerd. Ik had te weinig geduld. Als ik het eens ben met het oordeel word ik er vrij van, want dan zijn God en ik het eens dat het niet goed was. Dan kan ik verder gaan, zodat ik de volgende keer waakzamer ben als discipel.

We moeten de waarheid liefhebben, zodat de waarheid ons vrij zal maken. (Johannes 8: 31-32) Als ik mezelf zie en alles wat in mijn vlees is – de zondige natuur die we allemaal geërfd hebben – geeft dat een enorm verdriet, maar ook een geweldige hoop.

Er moet ontwikkeling zijn in het leven van een discipel. We moeten niet dezelfde blijven. We moeten niet met dezelfde dingen bezig zijn als 20 jaar geleden. Als ik rijk en verzadigd word, dan stopt mijn ontwikkeling, ongeacht hoe ver ik gekomen ben. Zo lang we leven is er meer te vinden in onszelf dat gereinigd moet worden, zodat we meer en meer kunnen worden zoals Christus.”

Een interessant leven!

“Dit leven is enorm interessant voor mij! Ik hoef niet iets speciaals te zijn. Ik ga elke dag naar mijn werk, stap in m’n auto en eet een warme maaltijd en ga naar de samenkomst. We leven eigenlijk een heel gewoon leven, maar het is juist in dit gewone leven dat de zonde in ons vlees tevoorschijn komt. Daarom zei Jezus dat we dagelijks ons kruis op moeten nemen en hem volgen. (Lucas 9:23) Elke dag is er iets dat God me wil laten zien. Ik moet wel waakzaam zijn en opletten. De Here Here… wekt elke morgen, Hij wekt mij het oor, opdat ik hore zoals leerlingen doen. (Jesaja 50:4) Een discipel heeft er oor voor om te horen en te ontdekken wat er in zijn natuur is, zodat hij het kan doden en kan ontwikkelen naar het beeld van Jezus.

Dat is wat voor mij het leven is.”