Doe ik het voor Jezus?

Toen ik op de universiteit zat, was het heel duidelijk voor me dat ik het Bijbelvers moest volgen dat zei dat ik alles van harte moest doen, als voor de Heer (Colossenzen 3:23). Ik wist dat ik mijzelf moest inzetten en goed werk moest leveren, altijd met de intentie dat ik het voor Jezus deed. Als ik terugdenk aan het leven op de universiteit, was het betrekkelijk gemakkelijk om dat einddoel voor ogen te houden, met de jaren tot aan het afstuderen altijd in het vooruitzicht. Het snelle, continue veranderende collegeprogramma leende zich ervoor om vaak naar dat einddoel te kijken, en daardoor was ik in staat om mijn gedachten bij het uiteindelijke doel te houden: het voor Jezus doen.

Nu, twintig jaar later, is dat continue veranderende studentenleven veranderd in een meer "normaal” leven als een werkende moeder met vijf kinderen. Voor het grootste deel verloopt mijn leven dag na dag grotendeels hetzelfde als een jaar, vijf jaar of zelfs zestien jaar geleden, toen ik voor het eerst moeder werd. Ik moet lunches inpakken, kleren wassen, kinderen naar school brengen, eten klaarmaken, kinderen in bad doen en naar bed brengen, een huis schoonmaken, en dat alles terwijl ik mijn eigen baan heb.

O, geloof me, de blijdschap die het moederschap geeft is enorm, en ik zou het voor geen enkele andere blijdschap in het leven willen ruilen. De blijdschap zit vaak in de kleine dingen, zoals wanneer je kleuter zegt: “Ik wil je een geheimpje vertellen” en dan fluistert: “Ik hou van jou!” Of wanneer je ziet dat ze hun angst overwinnen: ”Kijk mam. Zie eens hoe ik mijn hele hoofd tien keer onder water houd!” Of wanneer je de opwinding ziet in de ogen van je tiener wanneer ze voor het eerst op de bestuurdersstoel plaatsneemt.

Maar de laatste tijd merk ik dat het tijd wordt om mezelf opnieuw af te vragen, terwijl de ene dag net zoals de vorige in de andere overgaat in een onophoudelijke cyclus van allerlei takenof ik het allemaal voor Jezus doe? Als ik midden in de nacht naar de kamer van mijn zieke kind word geroepen, doe ik dat dan voor Jezus? Als ik 's morgens vroeg de lunches inpak, doe ik dat dan voor Jezus? Als ik 's morgens de kinderen naar school heb gebracht en aan het werk ga, doe ik dat dan voor Jezus? En als ze allemaal gegeten hebben en in bed liggen voor de nacht, heb ik het dan voor Jezus gedaan?

Als ik het doel uit het oog verlies, wordt het leven gemakkelijk een last – als ik mezelf laat neerdrukken door al het werk dat er  moet worden gedaan. ”Wees op uw hoede dat uw hart niet op enig moment bezwaard wordt ... door zorgen over de alledaagse dingen...” Lukas 21:34. Ik heb ontdekt dat het leven een last wordt wanneer ik het doel uit het oog verlies en niet op Jezus ben gericht. Het doet me denken aan het vers dat zegt: ”Als u nu met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit. Bedenk de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn.” Colossenzen 3:1-2. Dus midden in mijn "normale” leven, dat normaliter zwaar en moeilijk zou kunnen zijn, kan ik bevrijd worden als ik gericht ben op Jezus.

Ik geloof dat dit voor iedereen geldt, in iedere fase van het leven, niet alleen voor het moederschap. Als je ooit merkt dat je taak in het leven een last is geworden, is het tijd om een stap terug te doen en jezelf af te vragen: “Doe ik het voor Jezus?”