De weg van passief naar actief geloof

Ik heb het altijd als logisch ervaren dat er een machtige God bestaat die achter alle dingen staat – zelfs al heb ik geen christelijke opvoeding gehad.

De bioloog Edwin Conklin zei ooit: "De waarschijnlijkheid dat het leven bij toeval is ontstaan, is vergelijkbaar met de waarschijnlijkheid dat het onverkorte woordenboek is voortgekomen uit een ontploffing in een drukkerij."

Dit was een van de argumenten die ik gebruikte toen ik jong was om mensen ervan te overtuigen dat God geen sprookje was.

De loop van het leven

Toen ik als kind op school over Jezus hoorde, twijfelde ik er niet aan dat Hij de Zoon van God was. Ik vond dat zijn manier van leven en wat Hij de mensen leerde ver boven alles verheven was. Zachtaardig en medelevend, maar niet bang om de waarheid te zeggen als dat nodig is. Maar voor mijn gevoel was het onbereikbaar om net zo leven als Hij. Dus hoewel ik geloofde in God en zijn Zoon, leefde ik niet als een christen. En ik had ook niet het gevoel dat ik dat moest doen. Het leven was over het algemeen behoorlijk goed en aangenaam.

Naarmate de tijd verstreek, werd ik alles echter steeds meer zat. Het leek erop dat de meeste mensen alleen bezig waren met een succesvolle façade. Een goede baan, goede inkomsten, concerten, reizen, auto's, huizen, vakantiehuizen etc. Iedereen had slimme kinderen en hun kleinkinderen waren kleine genieën. De gesprekken gingen voornamelijk over deze dingen. Er was zelden ruimte voor de meer serieuze onderwerpen van het leven.

In de rest van de wereld was er oorlog, leed en ellende. Onvoorstelbaar dat veel mensen zo moeten leven, terwijl anderen, een minderheid, zich wentelen in rijkdom. De politiek, zowel lokaal, nationaal als internationaal, bleek grotendeels te bestaan uit gebroken beloften en conflicten en het kwam op mij soms tragikomisch over.

Daarom was ik op mijn veertigste al een kritisch en nogal gedesillusioneerd persoon. Ik had het helemaal gehad met de meeste dingen in de wereld. Als 50-jarige werd ik weduwnaar. Jarenlang volgde ik de progressie van een ernstige ziekte, die eindigde in de dood, en dat heeft diepe indruk op me gemaakt.

Een verlangen naar meer

Wat waren eigenlijk de echte waarden van het leven? Was ik klaar om de dood te ontmoeten? Ik moest met iemand over deze onderwerpen praten.

Ik bezocht het huis van mijn oude schoonmoeder. Ze was altijd al een voorbeeld voor me geweest door haar standvastige christelijke leven. Haar overleden echtgenoot was ook een goed en vurig geloofsman geweest.

Sinds ik hen had leren kennen op jonge leeftijd was ik nieuwsgierig geweest en gefascineerd door hun leven. Ze waren altijd opgewekt en attent – nooit een klacht of een uiting van ontevredenheid. In de woonkamer van mijn schoonmoeder was er altijd vrede, altijd rust, altijd harmonie. Dus bezocht ik haar vaak en we hadden goede, waardevolle gesprekken. In mij werd een verlangen gewekt om hetzelfde leven te verkrijgen.

Als kind had ik meegekregen dat Jezus had gezegd: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven." Johannes 14: 6. Met andere woorden, we moesten Hem volgen. En dat zou betekenen dat we moeten leven zoals Hij – onder andere, zonder zonde te begaan.

Daarom had ik het nooit helemaal begrepen wanneer iemand zei of schreef dat Jezus de dood aan het kruis had ondergaan omwille van ons, en dat Hij voor onze zonden had betaald. Dit klopte natuurlijk, maar de manier waarop het werd benadrukt, deed voorkomen dat er niet veel méér was. Er waren weinig richtlijnen over hoe je je kunt ontwikkelen in je persoonlijke geloof.

Maar ik was op zoek naar een leven. Ik had het geluk om christenen te kennen, mijn schoonouders onder andere, die een goed ontwikkeld en solide christelijk leven leken te hebben. Een leven waarin het mogelijk is om Jezus te volgen en op Hem te gaan lijken.

Ik wilde deel krijgen aan dat leven.

Uiteindelijk moest ik me eenvoudigweg bekeren om gemoedsrust te ervaren. Een beetje schoorvoetend, omdat ik had verondersteld dat het een serieus en saai leven zou zijn en dat had ik juist altijd willen vermijden. Maar nu de beslissing was genomen, moest ik mezelf er ook maar helemaal in gooien.

Het evangelie

Het woord “evangelie” is afgeleid van een vertaling van het Oudgriekse woord “euangelion”, dat  “goed nieuws” betekent. In de literatuur van de oudheid zou het “nieuws van overwinning” of “de aankondiging van de geboorte” of “toetreding van een nieuwe koning” kunnen betekenen.

De boodschap van de overwinning waarmee Jezus kwam, was dat mensen, door de Heilige Geest, nu de zonde kunnen verslaan waarmee Satan de mensheid in de val heeft geïnfecteerd. Het is echt het goede nieuws dat de engelen van de aarde verkondigden bij de geboorte van Christus.

Wat heeft het evangelie mij gegeven?

Het evangelie heeft mij eigenlijk alles gegeven – en dat doet het nog steeds. Het leven kun je vergelijken met een legpuzzel. Zonder God ontbreken de meeste stukken. Gods stukken maken dat alles op zijn plaats valt.

Hieronder noem ik enkele dingen die de meeste indruk op mij hebben gemaakt:

• Ik dacht dat een leven als christen saai en vervelend was. Dat had ik helemaal mis: ik heb nog nooit zo vaak deelgenomen aan plezierige en zinvolle dingen als nu.
• Alle vreselijke dingen die in de wereld gebeuren – alle ellende en leed – zullen op een dag eindigen. Dat is een enorme troost.
• Zonder liefde is alles tevergeefs. En dan doel ik niet op het door mensen bedachte begrip van liefde dat wordt bezongen, beschreven en besproken, maar de ware liefde van God. Zijn liefde is stabiel en wordt niet beïnvloed door politieke en eigentijdse aanpassingen. Het nastreven van die liefde is pas echt zinvol.
• Een huwelijk gebouwd op Gods Woord is gebouwd op de rots. Hetzelfde doel en dezelfde geest – altijd een goede relatie – en altijd in staat zijn om het Woord van God te bespreken.
• Ik kan veranderen. Door gehoorzaamheid aan Gods Woord komen mijn reacties steeds meer overeen met Zijn wil. Er bestaat geen grotere persoonlijke groei.
• Misschien is wel de grootste sociale hobby van mensen om te klagen en anderen te beoordelen. Leren om dat te laten voor wat het is, is een bevrijding van een van de meest verwoestende wapens van Satan.
• Het was bijzonder om te leren dat gevoelens en menselijk redeneren onbetrouwbare en feilbare parameters zijn. Om te ontdekken dat dit echt zo was – en dat Gods Woord het enige is dat betrouwbaar is, was geweldig.
• Wanneer we sterven, sterft de geest niet – het is slechts een overgang naar iets veel beters. Deze zekerheid maakt leven en dood veel eenvoudiger.
• Ziekte, verlies, gemis, scheiding, etc. kunnen onbegrijpelijk, onnodig en oneerlijk aanvoelen. In staat zijn om te bedenken dat alles wat er in mijn leven gebeurt – zowel goed als slecht – voor mijn eigen bestwil is, is misschien wel het belangrijkste inzicht dat het evangelie heeft me gegeven. Als ik dit echt geloof, heb ik alleen goede dagen.

Het leven dat ik nu leef, is beter dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

En – verbazingwekkend genoeg: het wordt zelfs elke dag beter!