De verwachtingen van een kind

In de gemeente hebben wij de gewoonte om pasgeboren kinderen te zegenen. Als wij daar met een kind in de armen staan, weten wij dat dit kind in de loop van zijn of haar leven veel te wachten staat.

Een kind heeft veel verwachtingen. We weten dat kinderen in deze wereld veel teleurstelling en veel pijn zullen meemaken. Maar wij die deze kinderen zegenen, zullen wij hen ook pijn doen en teleurstellen? Laten we samen een “nee en nogmaals nee” uitroepen!

“Mijn broeders zijn onbetrouwbaar als een beek”, staat er in Job 6:15. En verder: “De paden van hun loop kronkelen zich, zij gaan heen in de wildernis en raken verloren. De karavanen van Tema zien ernaar uit, de reisgezelschappen van Seba hebben hun hoop erop gevestigd. Zij komen beschaamd uit met hun verwachting, naderbij gekomen, zien zij zich bedrogen” vers 18-20.

Hele karavanen, grote reisgezelschappen! Zij kwamen dichterbij en werden teleurgesteld. Ja, ze stierven, omdat ze water zochten en het niet vonden. De beek was opgedroogd.

Verlangen naar zorg

Hier is het niet moeilijk om je een hele ’karavaan’ kinderen voor te stellen; verwachtingsvolle kinderen die verlangen naar liefde, genegenheid, begrip; kinderen die om zich heen kijken naar voorbeelden om na te volgen. Waar vinden zij zulke voorbeelden behalve in ons die discipelen van Jezus Christus willen zijn – Zijn navolgers hier op aarde? Dit is een grote verantwoordelijkheid voor ons allemaal. Laten wij God zo liefhebben en dienen dat onze beek altijd water heeft, stromen van zegen. Laten wij niet bedriegen, niet teleurstellen. Moge de liefde tussen echtgenoten, tussen vader en moeder, het gezin maken tot een oase waar niemand die bescherming zoekt, teleurgesteld of beschaamd wordt. En evenzo in de gemeente.

Help uw kind

In een vermaning aan ouders schreef iemand ooit: “In het kind gaf uw God Zich aan u, zodat u uzelf aan Hem zou kunnen geven. Zoals u uw kind behandelt, zo behandelt u uw God.” En: “Help uw kind in de strijd om het bestaan. Want dat wat hier op het gunstige moment wordt verzuimd, kan zelden worden goedgemaakt door jarenlang lijden.” ¹

Wat een verwarring ontstaat in de kinderharten wanneer zij worden onderwezen in een christelijke levenswandel, en in hun omgeving moeten constateren dat het leven en de leer niet overeenstemt. Geliefde vriend, moge onze beek altijd vol zijn met levend water!

¹ Vrij vertaald uit het Noors naar Wettterlund, N.P., “Ditt Barn” (“Uw kind”), Skjulte Skatter, jan. 1931