De apostel Paulus: bewonderen of navolgen?

In de christelijke wereld geldt de apostel Paulus wel als een van de meest vooraanstaande personen. Hij heeft in allerlei landen veel gemeenten bezocht. Dat bracht lange reizen met zich mee, waarbij hij in veel verschillende gevaren terechtkwam. Zelf vertelt hij dat hij is gestenigd, drie maal is gegeseld en schipbreuk heeft geleden. Jarenlang heeft hij onschuldig in de gevangenis gezeten en tenslotte is hij in Rome gedood.

Natuurlijk kunnen wij, in ons dagelijks leven met z’n wisselende omstandigheden, Paulus niet navolgen in alles wat hij heeft doorstaan en meegemaakt. En dan ben je geneigd erin te berusten dat je ‘maar’ een gewoon christen bent, terwijl je mensen als de apostel Paulus bewondert als een soort helden. Daarom is het leerrijk en heel stimulerend iets te lezen van wat Paulus zelf geschreven heeft. Waren het vooral de uiterlijke omstandigheden die de essentie en het centrum van zijn leven vormden? Ging het in zijn leven als christen over ’t geheel genomen alleen om zijn uiterlijke dienst en de uiterlijke omstandigheden waarin hij terechtkwam?

De kern van Paulus’ leven

Als hij aan alle vrienden in de gemeente van Korinthe schrijft: ‘Wordt mijn navolgers, gelijk ook ik Christus navolg,’ 1 Kor. 11:1, waarin kunnen wij hem dan navolgen? Dan moeten wij dus ontdekken wat de kern van zijn leven was. Dat was in de eerste plaats dat hij bovenal Jezus Christus liefhad. En van daaruit leefde en diende hij. Voor Paulus was het absoluut niet zo dat er een paar ‘helden’ moesten zijn, enkele bijzondere personen met een bijzonder leven en een bijzondere dienst, terwijl alle anderen maar ‘gewone christenen’ waren. Toen hij in de gevangenis zat, schreef hij een brief aan de gemeente van Filippi. Daarin beschrijft hij onder meer wat de kern was van zijn leven: ‘Mijn vurig verlangen en hopen is dat zoals steeds, ook nu Christus zal worden grootgemaakt in mijn lichaam.’ Hierin kunnen wij van hem leren en hem navolgen!

Voor Hem heb ik alles prijsgegeven, om Christus te kunnen winnen

‘Alles wat mij winst was, heb ik om Christus’ wil schade geacht. Om zijnentwil heb ik dit alles prijsgegeven en houd het voor vuilnis, opdat ik Christus moge winnen.’ Niet dat ik het reeds zou verkregen hebben of reeds volmaakt zou zijn, maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, omdat ik ook door Christus Jezus gegrepen ben.’ Hierin moet iedereen die christen wil zijn hem navolgen. ‘Verblijdt u in de Here te allen tijde! Wederom zal ik zeggen: Verblijdt u! Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.’ Is dat niet iets heel aantrekkelijks om na te volgen? ‘Ik heb geleerd met de omstandigheden waarin ik verkeer genoegen te nemen.’ Dat schrijft een man die in de gevangenis zat. Kunnen wij hierin niet Paulus navolgen, zodat wij datzelfde in onze omstandigheden leren?

Bewonderen of navolgen?

In de sportwereld zien wij dat het nogal makkelijk is om op de tribune te zitten en de mensen te bewonderen die door dagelijks te oefenen en te offeren alles voor hun sport willen geven. Christendom mag absoluut geen bewondering van een paar helden zijn. Dat heeft de apostel Paulus ons heel duidelijk geleerd. Christendom is met heel je hart Jezus Christus liefhebben. Christendom betekent dat wij navolgers zijn van Jezus Christus, leven naar Gods woord en navolgers zijn van de heilige mannen en vrouwen Gods die vóór ons hebben geleefd. Het christendom doortrekt al onze daden, gedachten en woorden, elke dag, waar wij ook zijn. Dan bewonder je Paulus niet als held, maar dan zie je hem als een voorbeeld dat je in geloof kunt navolgen.