Bemoediging op een drukke dag

Sommige mensen hebben een uitstraling die anderen hoop en moed kan geven; midden in een drukke, en vaak zware dag. Waarom hebben zij zo veel te geven?

Ik stress over het trottoir. Het metrostation is een paar honderd meter verder. Het is 4 uur ’s middags, en ik ben op weg naar huis. Zeeën van mensen stromen naar de sluizen de metro in.

Het is duidelijk dat ik niet de enige ben die naar huis gaat. Een oplettende voorbijganger zou mij waarschijnlijk typeren als lichtelijk geïrriteerd, of op zijn best verbeten en geconcentreerd, aangezien ik met stevige pas doorloop. Maar waar maak ik me druk om; ik ben maar op weg naar huis.

Het verkeerslicht staat op groen, en ik steek de straat over. Dan wordt het opeens licht. Een lach. In de schaduw van de bomen. De lach in het bekende gezicht. We wisselen een paar worden en wensen elkaar nog een goede dag toe. Ik been verder om mijn trein te halen.

Terwijl ik uit het treinstation kom, heb ik de tijd om na te denken. Na te denken over wat ik zojuist heb meegemaakt. Wat zorgt ervoor dat sommige mensen zo stralen? Ik vraag me af waarom sommige mensen altijd een blijde lach hebben als andere mensen dat nodig hebben? Wat het is, dat ervoor zorgt dat sommige mensen altijd zoveel te geven hebben?

Ik ken mensen die veel hebben moeten meemaken. Mensen die ervaring hebben met ziekte. Plotseling en onverwacht. Die op jonge leeftijd zijn weggevallen. Veel te jong naar menselijke maatstaven. Mensen waarvan ik zie dat ze veel redenen zouden kunnen hebben om bitter te worden. Redenen om naar binnen gekeerd te raken. Om de moed op te geven. Wat zorgt ervoor dat deze mensen mij iets kunnen geven? Ik, die alles heb wat ik maar nodig heb. Die jong en gezond ben, en in een land leeft waar ik praktisch alles wat ik maar wil kan krijgen. Ik, die een leven en een toekomst voor me heb. Waarom hebben zij zoveel te geven?

Ik denk dat ik de reden weet. Ik denk dat de reden is dat ze navolgers van Jezus zijn geworden. Zijn discipelen. Zij geloven dat alles wat ze meemaken ten beste werkt voor hen (Romeinen 8:28). Niet in het beperkte perspectief van dagen, weken, maanden of jaren. Maar in een eeuwigheidsperspectief. Ze hebben Jezus leren kennen als de bruidegom van hun ziel. Daarom willen ze ook een leven leiden dat Hem enthousiast maakt. Hoe? Door niet langer te leven om zichzelf te realiseren, maar om Gods wil door te voeren op aarde zoals die wordt doorgevoerd in de hemel. Is dat de moeite waard om te leven? Jezus gebiedt ons om een licht op aarde te zijn! Ken jij zulke mensen? Mensen die iets hemels uitstralen. Die een licht voor jou zijn. Die jou iets geven wat jij ook wilt hebben?

Dat wil ik in ieder geval, en door Gods genade heb ik zin gekregen in hetzelfde leven. Mijn hoop is dat het van mij af zal stralen, zodat dezelfde voorbijganger die de vorige keer een gestreste student zag, de volgende keer iets zal merken van dezelfde trekkende kracht die ik gemerkt heb. Zodat ik ook mee kan zijn om te geven.