Altijd dankbaar

De apostel Paulus schrijft: “Dankt onder alles”.  Hoe kon hij onder alles dankbaar zijn?

Binnenkort komen veel Amerikanen met familie en vrienden bij elkaar om Thanksgiving te vieren, zoals ze dat elk jaar in november doen. Rode en gele bladeren kondigen het einde van de oogsttijd aan, het land van de boer ligt er geploegd en winterklaar bij en uit de huizen komt een geur van geroosterde kalkoen, pompoen en appeltaart. Het is voor iedereen een vrije dag om stil te staan bij waar we dankbaar voor zijn.

Op Amerikaanse scholen leren de kinderen over pelgrims die huis en haard achterlieten om naar Amerika te varen. Na een behouden aankomst in de Nieuwe Wereld en een vredige ontmoeting met de lokale bevolking, vierden zij samen een feest. Dat was de eerste ‘Thanksgiving’.

Het feest heeft zijn wortels in het oprecht danken van God voor zijn zegeningen, maar wist je ook dat in de vroege geschiedenis van Amerika er verschillende regeringen Thanksgiving zelfs verplicht stelden? Een opvallend gegeven uit één van de eerste observaties laat zien dat Thanksgiving alleen gevierd werd als er goede omstandigheden waren, zoals een militaire overwinning of het einde van een droge periode, maar niet als deze dingen ontbraken.

De apostel Paulus had echter een totaal andere manier van reageren. “Dankt onder alles”, schrijft hij. Hoe kon hij onder alles dankbaar zijn, in gevangenschap, onder slagen, in echt alle soorten tegenspoed die de meesten van ons verschrikkelijk en ondraaglijk vinden? Dat kwam doordat Paulus een ander soort ‘pelgrim’ was; één die vertrouwde op God, dat Hij voor hem zou zorgen op de allerbeste manier, (Rom 8:28) terwijl hij zelf de dingen zocht …”die boven zijn, waar Christus is, gezeten aan de rechterhand Gods” (Coll. 3:1).

Hij was levendig geïnteresseerd in het vinden van de dingen in zijn natuur die niet pasten in het koninkrijk van de hemel – de plek waar zijn hart zo naar smachtte. En als hij dan tegenslag ontmoette, zoals wij ook zo vaak ervaren, werd hij bewust van zijn neiging om te klagen of zelfs wraakzuchtig te zijn, maar door de genade die hij kreeg door het geloof in Jezus Christus, was het mogelijk om die negatieve dingen te haten die hij bij zichzelf zag. Er kwam iets nieuws, eeuwigs en hemels voor in de plaats.

Paulus schrijft in zijn brief aan de Romeinen dat hij…”roemde in de verdrukkingen”, hij heette ze van harte welkom! Omdat hij overtuigd was van wat vaststaan in een levend geloof teweeg zou brengen in zijn leven, namelijk iets eeuwigs! Hij had deel gekregen aan een geloof waarin hij kon ‘danken onder alles’ en dankbaar kon zijn voor alles, ook voor de dingen die niet plezierig waren en zelfs ondraaglijk leken. Met zijn dankbaarheid eerde hij God! En hij herinnert ons eraan om hetzelfde te doen: “Dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten opzichte van u”. (1 Thess. 5:18). Is het eigenlijk vreemd dat iemand met zo’n instelling elke dag ‘feest’ in zijn hart had?

Fijne Thanksgiving gewenst!