De vrije wil van de mens

Toen God de mens schiep gaf Hij de mens iets heel unieks… De mens kreeg een vrije wil, zodat hij vrijwillig zelf zijn keuzes kon maken.

De zondeval kwam doordat de mens zijn vrije wil gebruikte om naar Satan te luisteren. Maar met diezelfde vrije wil werd ook de weg der verlossing gebaand door Jezus Christus.

Zelf verantwoordelijk voor gevolgen

God, die alle macht en alle wijsheid heeft, heeft ieder mens een vrije wil gegeven. En die vrije wil respecteert God binnen zijn wetten. ‘Vrijwillig’ betekent niet dat iemand alles maar kan doen zonder dat het consequenties heeft. Vrijwillig is immers niet hetzelfde als vrijblijvend. Juist omdat wij een vrije wil hebben, zijn wij verantwoordelijk voor onze keuzes. Wij kunnen kiezen wat we zaaien, maar we kunnen niet kiezen wat we oogsten.

“…Want wat een mens zaait zal hij ook oogsten. Want wie op de akker van zijn vlees zaait, zal uit zijn vlees verderf oogsten, maar wie op de akker van de Geest zaait, zal uit de Geest eeuwig leven oogsten.” Gal. 6:7-8.

De vrije wil van de ander

Op dezelfde manier als God onze vrije wil respecteert, moeten wij respect hebben voor de vrije wil van anderen. Betekent dit dat wij dan ook geen verantwoordelijkheid voor elkaar hebben? Vanzelfsprekend hebben we dat. Bijvoorbeeld als de kinderen nog klein zijn. Dan kunnen de ouders niet alleen maar denken: “De kinderen hebben een vrije wil. Alles wat de kinderen doen moeten ze vrijwillig doen.”

Paulus als voorbeeld

Zo is het ook in de omgang met anderen. In dit verband is het leerzaam hoe Paulus Filemon behandelde toen de slaaf Onesimus zich in Rome bekeerde. “Daarom, al zou ik volle vrijmoedigheid in Christus hebben om u te gelasten wat betaamt, toch geef ik ter wille van de liefde de voorkeur aan een verzoek.” Filemon 8-9. En verder in vers 14: “Maar ik heb niets buiten uw voorkennis willen doen, opdat wat goeds gij doet, niet uit dwang, maar vrijwillig zij.”

Vrijwillig

Ook wat betreft het leven en het dienen in de gemeente is deze basis van vrijwilligheid zeer belangrijk. Zo leren wij de fijngevoelige wetten kennen, waarover de wijsheid ons wil onderrichten: nooit heersen, nooit van anderen eisen of iets verwijten. Maar wel onze naasten op ons hart dragen en voor hen bidden, met hen spreken en hen aanvuren.

Het doel is immers dat zo velen als mogelijk vrijwillig en van harte met hun vrije wil in Gods wil binnenkomen. Vanuit daar kan de liefde tot Christus ons leiden tot de volmaakte wet der vrijheid, zodat wij zin hebben om onze medemensen te dienen en te zegenen. Vrijwillig, van harte en met blijdschap.

Dit artikel is eerder gepubliceerd in het maandblad van BCC "Skjulte Skatter" (Verborgen Schatten) in april 2007. © Copyright Skjulte Skatters Forlag.